بررسی رابطه بین مدیریت منابع انسانی استراتژیک و عملکرد سازمانی با توجه به نقش میانجی جو روابط کارکنان در ادارات کل سازمان های دولتی استان گلستان

در این تحقیق رابطه بین مدیریت منابع انسانی استراتژیک و عملکرد سازمانی با توجه به نقش میانجی جو روابط کارکنان در ادارات کل سازمان های دولتی استان گلستان مورد بررسی قرار گرفت. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش تحقیق توصیفی، پیمایشی و از نوع همبستگی محسوب می گردد. جامعه آماری این پژوهش، سازمان های دولتی استان گلستان به تعداد ۸۰ سازمان می باشد. در تحقیق حاضر جهت محاسبه حجم نمونه از جدول کرجسی و مورگان استفاده گردید و حجم نمونه ۶۶ سازمان برآورد گردید و پرسشنامه ها بین مدیران سازمان های منتخب به تعداد ۱۵۰ مدیر توزیع گردید. همچنین جهت انتخاب نمونه مناسب و برای توزیع پرسشنامه از روش تصادفی ساده استفاده شده است. برای رفع اثرات پرسش نامه های گمشده و ناقص و موارد پاسخ داده نشده توسط پاسخگویان بر روی نتایج پژوهش، پرسشنامه اضافی بین پاسخگویان توزیع و در نهایت ۱۵۰ پرسشنامه صحیح جهت تجزیه و تحلیل داده ها انتخاب شدند. روش جمع آوری داده ها نیز میدانی و کتابخانه ای و ابزار آن پرسشنامه های استاندارد می باشد. روایی محتوایی پرسشنامه ها توسط اساتید و روایی سازه شاخص های بارعاملی، CR، AVE و GOF تایید شد. پایایی پرسشنامه ها نیز با استفاده از آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها بر حسب فرضیه های این پژوهش، از روش آمار توصیفی و آمار استنباطی که جهت انجام تحلیل همبستگی از نرم افزار SPSS و جهت بررسی و تحلیل فرضیات تحقیق از روش معادلات ساختاری از نرم افزار Smat-PLS استفاده شده است. نتایج معادلات ساختاری نشان داد بین مدیریت منابع انسانی استراتژیک با جو روابط کارکنان و عملکرد سازمانی رابطه معنی داری وجود دارد. بین جو روابط کارکنان و عملکرد سازمانی رابطه معنی داری وجود دارد. بین بین مدیریت منابع انسانی استراتژیک و عملکرد سازمانی با توجه به نقش میانجی جو روابط کارکنان رابطه معنی داری وجود دارد.

Keywords:

مدیریت منابع انسانی استراتژیک , جو روابط کارکنان , عملکرد سازمانی