اقامتگاه های بوم گردی، رویکردی نوین در گردشگری پایدار روستایی

صنعت گردشگری یکی از پدیده های قرن حاضر است، که با سهم ۱۵ درصدی در اقتصاد و سهم ۳۵ درصدی صادرات جهانی خدمات، جزء بزرگترین و متنوع ترین صنایع در سطح جهان به حساب می آید و بسیاری از بخش های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی را نیز تحت الشعاع خود قرار داده است. تحقیق حاضر از نوع توصیفی بوده و اطلاعات به روش کتابخانه ای گردآوری شده و هدف معرفی اقامتگاه های بوم گردی و گردشگری پایدار در سکونتگاه های روستایی می باشد، نتایج تحقیق بیانگر این نکات است که، امروزه روستاها به کانون تردد انسان هایی بدل شده اند که برای فرار از زندگی پرهیاهوی شهری و زندگی ماشینی، به روستاها سفر می کنند و اقامتگاه های بوم گردی دارای ظرفیت و پتانسیل خوبی از نظر طبیعی، تاریخی و فرهنگی بوده که می تواند موجب توسعه گردشگری پایدار روستایی گردد و توسعه گردشگری روستایی، به عنوان یکی از راهبردهای توسعه روستایی، جانشین مناسبی برای پیاده سازی الزامات توسعه پایدار و پایداری محیط زیست، اجتماع و اقتصاد نواحی روستایی و نیز ایجاد اشتغال، سرمایه گذاری دولتی و خصوصی، بهبود زیر ساخت ها و منافع اقتصادی در نواحی روستایی است. هدف اصلی از ایجاد و توسعه اقامتگاههای بوم گردی دارای هویت و ساختار بومی، رسیدن به توسعه پایدار روستایی با ساماندهی و ارائه خدمات به گردشگران و طبیعت گردان است و شناخت دقیق توانمندیها، قابلیت ها و محدودیت های اقامتگاه های بوم گردی می تواند کمک شایان وسازنده ای در امور برنامه ریزی صنعت گردشگری روستایی و سیاستگذاری های توسعه پایدار روستایی نماید.

Keywords:

گردشگری , اقامتگاه های بوم گردی , سکونتگاه های روستایی , گردشگری پایدار روستایی.