بررسی اعراض در حقوق ایران و فرانسه

موضوع اعراض در قوانین موضوعه ایران مورد کم توجهی از سوی قانونگذار قرار گرفته به طوری که عنوان«اعراض» در مجموعه قوانین جاریه، در باب یا فصل جداگانه و مستقل مطرح نشده است و متاسفانه قانون گذار جز مواردی پراکنده و متفرق به آن نپرداخته است. در واقع آنچه از دقت و کنکاش در مجموعه قوانین حقوقیموضوعه ایران استنباط می گردد آنست که در مورد اعراض در قوانین حقوقی ایران مطلب خاص و مستقلیملاحظه نمی شود و تنها در مواردی بسیار گذرا به طور متفرق و پراکنده و در لابه لای طرح سایر قوانین ومقررات و مضامین حقوقی مرتبط با احکام و قوانین اشیاء پیدا شده، اموال مغروقه، اموال متروکه، اموال بلاصاحب، اموال مجهول المالک، قوانین اراضی و آبها و سایر قوانین از این دست به اعراض توجه نموده است؛ برهمین اساس، ایقاع و بالاخص اعراض، بخش مهمی از اعمال حقوقی است و در سرنوشت روابط اجتماعی اثرفراوان دارد. از سویی دیگر در حقوق فرانسه نیز این موضوع به چشم می خورد به همین دلیل هدف پژوهشحاضر مطالعه تطبیقی اعراض در حقوق ایران و فرانسه می باشد و سوال اصلی این است که رویکرد حقوق ایرانو فرانسه به موضوع اعراض چیست؟ روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و یافته ها نشان دهنده آن است که در حقوق ایران از یک سو و حقوق فرانسه از سوی دیگر، اعراض از جمله اسباب زوال مالکیتاست که با اراده یک جانبه مالک باعث زوال رابطه مالکیت میان مالک و مال میگردد و پس از اعراض مال بهدایره اموال عمومی بر می گردد و برابر قواعد حقوقی قابل تملک دوباره است.

Keywords:

اعراض , حقوق ایران , حقوق فرانسه