مستی، عاملی بر رافع مسئولیت کیفری از منظر فقه و قانون

الکل ماده ای است که یا به صورت طبیعی یا به صورت سنتی به دست بشر در طول تاریخ تا الان ساخته شدهبه مقاصد مختلف از جمله برای تفریح و خوشگذرانی ویا ارتکاب جرم. البته نباید از نظر دور داشت که مصرفاین ماده باعث ایجاد مستی و در نتیجه از بین رفتن قدرت ادراک و شعور ادمی میشوداز این رو جزو عامل رافعمسئولیت کیفری است البته شرط است که فرد برای ارتکاب جرم یا کار حرام خود را مست نکرده باشد زیرا اگراینطور باشد فرد کماکان مسئول است و به موجب قانون شایسته محاکمه و مجازات است مشروبات الکی ومصرف ان جدا از ساخت و خرید و فروش ان همواره افراد را مستعد وقوع جرم می گرداند زیرا زمانی که آدمیعقل و خرد خود رااز دست بدهد دیگر از ارتکاب هیچ رفتار ضد اخلاقی از جمله ارتکاب جرم ابا ندارد و در اینزمان است که آدمی در پی ارضا غرایز حیوانی است .بنابراین جامعه که در ان عدالت خصوصا نظم عمومیحکمفرم است، باید سیاست و تمهیداتی برای پیشگیری و مبارزه با این ماده سکر اور در پی گیرد. انسان ازانجایی که به صورت دسته جمعی زندگی میکند، برای زندگی کردن و بقا نیازمند وضع قانون و پیروی از ان میباشد، در این میان انسان در گرو زندگی خویش باید با همنوعان خود روابط اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، دینی،عاطفی... داشته باشد اگر انسان در خلال این روابط با همنوع خود از حد متعارف و عادی خارج شود و عمداآسیبی برساند حالا چه اسیب جسمانی و چه روانی و نیز مالی فرقی ندارد، محاکمه و مجازات میشود زیرا در اینجامعه که افراد در ان زندگی میکنند همواره یک احساس تنفری نسبت به این رفتارهای ضد اجتماعی دارند ونیز از ارزش های خود دفاع میکنند مصرف مشروبات الکلی خود نیز از جمله همین رفتارهای ضد اجتماعی وبدور از نزاکت است که علاوه بر ان انسان را مستعد وقوع جرایم دیگر می گرداند.

Keywords:

مستی , مسئولیت کیفری , مسکرات