شناسایی ریسک های رایج در پروژه های مبتنی برمدلسازی اطلاعات ساختمان : مرور سیستماتیک

Publish Year: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 60

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MEMARCONF03_035

تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1403

Abstract:

مدلسازی اطلاعات ساختمان (BIM) یک فناوری دیجیتال است که به منظور بهبود مدیریت پروژه های ساخت و ساز و کاهش ریسک ها به کار می رود. این فناوری از طریق ارائه مدل های سه بعدی که خصوصیات فیزیکی و عملکردی ساختمان ها را نمایش می دهند، امکان طراحی، اجرا و بهره برداری همزمان و کارآمد از پروژه های ساختمانی را فراهم می کند. در این مقاله، به بررسی جامع ریسک های قراردادی و حقوقی مرتبط با استفاده از BIM پرداخته شده است. روش تحقیق بر مبنای مطالعه کتابخانه ای است که شامل بررسی مقالات، کتاب ها، پایان نامه ها و گزارش های کنفرانس ها می باشد. نتایج نشان می دهند که مشکلاتی نظیر عدم شفافیت در قراردادها و مسئولیت ها، نقص در روش های بازرسی و اعتبارسنجی مدل، و مسائل امنیت داده ها از جمله ریسک های اصلی در پروژه های BIM هستند. این مشکلات می توانند به عنوان موانعی برای پذیرش گسترده BIM در صنعت ساخت و ساز مطرح شوند. برای مقابله با این چالش ها، پیشنهاداتی برای بهبود مدیریت ریسک ها و تدوین قراردادهای استاندارد برای پروژه های BIM ارائه شده است. این پیشنهادات شامل برگزاری دوره های آموزشی برای افزایش دانش و مهارت کارکنان، استفاده از استانداردهای باز برای بهبود تعامل پذیری نرم افزارها و تنظیم قوانین و مقرراتی که به وضوح مسئولیت ها و حقوق مالکیت را تعریف کنند، می باشد.علاوه بر این، تحقیق نشان می دهد که با ایجاد چارچوب های قانونی و قراردادی منسجم، می توان از مزایای این فناوری به طور بهینه بهره برداری کرد این مزایا شامل بهبود کیفیت و کارایی پروژه های ساخت و ساز کاهش هزینه ها و افزایش بهره وری است. همچنین، همکاری بین المللی و تبادل تجربیات بین کشورهای مختلف می تواند به تدوین و اجرای استانداردهای بهتر و کارآمدتر منجر شود. در نهایت، پژوهش های آینده باید به شناسایی راهکارهای نوآورانه برای مدیریت ریسک های BIM بپردازند و زمینه را برای توسعه و پذیرش گسترده تر این فناوری فراهم کنند.

Authors

مهدی مشعورا

دانشجوی ارشد مهندسی مدیریت ساخت ، دانشکده مدیریت ساخت ، دانشگاه خواجه نصیر ، تهران ، ایران