شناسایی و بکارگیری طراحی بهینه معماری و منظر شهری

شهرها با حضور مردم و فضاهای شهری معنا پیدا می کنند و با حضور گسترده و مطلوب نیازمند ارتقاء سرزندگی در منظر شهری هستند. انسجام نماهای شهری نقشی بی بدیل در سامان سیما و منظر شهری دارد. نماها خود ابعاد و اجزای متشکله متفاوتی دارند. کیفیت ساختاری و نحوه چینش این ابعاد و اجزا، چه در یک نمای واحد، چه در نحوه استقرار نماهای مجاور و چه در زمینه گسترده تری چون نماهای یک شهر نیاز به انسجام دارد. لازمه ایجاد این انسجام، وجود اصول و قوانینی است؛ اثربخشی مقررات در این زمینه مسئله تحقیق می باشد. منظر فضاهای عمومی شهری نقش اساسی در توسعه کیفی و کمی فضاهای عمومی شهرها دارد. شهر های برخوردار منظر شهری مطلوب قادرند تا با ارتقای سلیقه هنری شهروندان موجبات ارتقای تصویر ذهنی جامعه را از محیط شهری پدید آورند. با تاملی در عکس العمل های توام با آرامش مردم به هنگام باز دید از منظر بافت های تاریخی موجود در شهرهای مختلف کشورمان و مقایسه آن با رفتارهای پرخاش گرایانه در داخل خیابان ها و محلات اغلب با مناظر مشابه در شهرهای مختلف می توان به میزان اهمیت و اثرگذاری مقوله منظر در جسم و روح انسان ها و در نتیجه تصویر ذهنی شهروندان از شهرهاپی برد. در همین راستا ورودی هر شهر به عنوان حد فاصل درون و بیرون مهم ترین عنصر القا کننده حس ورود به آن شهر است و با توجه به آنکه به عنوان اولین عنصر قابل رویت از کالبد هر شهر شناخته می شود تبیین کننده ویژگی های کالبدی و منظر شهر و حتی ویژگی های اجتماعی یک شهر بوده و به عنوان شاخص قضاوت بینندگان از شهر اهمیت ویژه ای می یابد. منظر در ورودی ها تلفیقی از منظر مصنوع و طبیعی است. و از آن جا که در ورودی ها آداب ورود، ویژگی های شهرها و کارکردهای آن مشخص می شود، تلفیق این دو عامل باید به گونه ای باشد که واجد کیفیت زیبایی شناسی در منظرشهری گردد.

Keywords:

بهینه معماری , منظر شهری , فضاهای شهری