کنترل رشد جمعیتی و بررسی عوامل اثرگذار بر محیط زیست

ایران نمونه ای از کشورهای در حال توسعه است که با پدیده شهری شدن در ابعاد عظیمی مواجه است. به گونه ای که طی چهل سال اخیر جمعیت ایران در مقیاس بالاتری از نرخ متوسط رشد جمعیت در جهان ، بسرعت افزایش یافت و به دنبال خود مهاجرت روستایی و شهرنشینی را توسعه داد. شهرنشینی زودهنگام در هر کشوری تبعات بی شماری را به همراه دارد که درصورت عدم توجه می تواند به معضلی پیچیده، تبدیل شود. پیش بینی ها نشان می دهد جمعیت شهری طی دهه های بعدی همچنان افزایش داشته باشد. آمارها و اطلاعات حاکی از این است که بخش زیادی از جمعیت شهری کشورها در تعداد محدودی کلان شهر کشور متمرکز شدند. جهت بررسی اثرات اسکان غیر رسمی بر ساختار فرهنگی و اجتماعی شهرها لازم است موضوع را از منظر درونی به معنای کارکرد سازمان اسکان غیر رسمی با اجزایی درونی و از دیدگاه بیرونی به مفهوم تعامل سازمان با محیط پیرامون و یا به عبارتی دیگر بازتاب متقابل گروه های اجتماعی در فضای شهری را مورد کنکاش قرار داد. نتایج نشان می دهد در ایران، جمعیت شهرنشین سهم بالایی از جمعیت کشور را به خود اختصاص داده است. بنابراین توجه به جمعیت شهری و ویژگی های جمعیتی آنها در گذشته و آگاهی نسبت به آینده برای مدیریت و برنامه ریزی شهری از اهمیت به سزایی برخوردار است. بدون شک هر گونه سیاست گذاری کلان برای جمعیت کل کشور، جمعیت شهری را نیز در آینده متحول خواهد کرد.

Keywords:

رشد جمعیتی , سیاست گذاری , جمعیت شهری