رابطه صداقت با سازگاری پس از جدایی

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین صداقت با خودکنترلی و سازگاری پس از جدایی میان زوجین بوده است. روش تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش ازنوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه زنان متارکه نموده مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده شهر بوئین زهرا در سال ۱۴۰۲ بود(N=۱۲۰۰). با توجه به جامعه آماری حجم نمونه ای براساس فرمول کوکران با روش نمونه گیری تصادفی ساده به تعداد ۲۹۱ نفر انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سازگاری پس از طلاق فیشر(۲۰۰۴)، پرسشنامه خودکنترلی تانجی(۲۰۰۴) و پرسشنامه صداقت امین پور(۱۳۸۹) استفاده شد. نتایج نشان داد، ضریب همبستگی مقیاس صداقت با مقیاس خودکنترلی پس از جدایی از نظر آماری معنادار است و نیز ضریب همبستگی مقیاس صداقت با خرده مقیاس های سازگاری پس از جدایی از نظر آماری معنادار است. همچنین صداقت توانسته ۲۶ درصد از واریانس خودکنترلی پس از جدایی را به خوبی پیش بینی نمایند. همچنین صداقت توانسته ۴۶ درصد از واریانس سازگاری پس از جدایی را به خوبی پیش بینی نمایند. نتایج پژوهش می تواند برای مشاوران و روانشناسان که مسئولیت سلامت جامعه را برعهده دارند، مثمر ثمر واقع شود و بتوان با تکیه بر صداقت خودکنترلی و سازگاری پس از جدایی را ارتقا داد.

Keywords:

صداقت , خودکنترلی , سازگاری پس از جدایی