بررسی عملکرد دینامیکی و مقاومت افزوده ی یک شناور با مقیاس اصلی در زوایای موج و حالات بارگذاری مختلف به روش تئوری نواری

امروزه تحقیقات گسترده ای بر روی تحلیل های هیدرودینامیکی نفتکش ها، با هدف کاهش نیروی مقاومت آن ها صورت گرفته است. تمرکز بیشتر این تحقیقات بر روی کاهش مقاومت در آب آرام و شرایط طراحی بوده و به ندرت شرایط عملکردی واقعی در دریا ارزیابی شده است. به همین دلیل در مقاله حاضر، با استفاده از یک روش کاربردی و موثر، رفتار دینامیکی یک شناور نفتکش در شرایط واقعی مطالعه شده است. برای این هدف، شناور نفتکش KVLCC۲ انتخاب گردیده و مقاومت آن در آب آرام، رفتار دینامیکی و مقاومت افزوده آن در آب مواج، اندازه گیری شده و نتایج بدست آمده با داده های آزمایشگاهی مقایسه شده است. شبیه سازی عددی نشان دهنده ی دقت قابل قبول روش حاضر در مقایسه با نتایج تجربی است. پس از اطمینان از صحت نتایج، طیف وسیعی از شرایط کاری کشتی و مواجهه با امواج و همچنین شرایط مختلف بارگیری، مورد مطالعه قرار گرفته است. بر اساس نتایج بدست آمده از این مطالعه، می توان دریافت که، روش تئوری نواری در تخمین مقاومت افزوده ی چنین شناوری نسبت به پیش بینی رفتار دینامیکی آن، از دقت بالاتری برخوردار است. همچنین، زاویه ی برخورد امواج به شناور اثر چندانی بر بیشینه ی دامنه ی جابجائی عمودی ندارد. علاوه بر این، بیشینه ی مقاومت افزوده در تمامی زوایای برخورد موج، با آبخور نسبت مستقیم دارد.

Keywords:

دریامانی , مقاومت افزوده , KVLCC۲ , تئوری نواری , جهت موج