رویکرد ترمیمی اصلاح ذات البین در دعاوی کیفری با تکیه بر قرآن، روایات و سیاست کیفری ایران

قوانین و مقررات هر جامعه ، معیاری برای شناخت اخلاقیات و ارزشهای حاکم بر آن جامعه است . از این رو سیاست کیفری با فراهم کردن سازوکار جدیدی تحت عنوان »عدالت ترمیمی «، در واقع به حفظ ارزشها و حمایت از تمامی طرف های جرم یعنی بزهکار، بزهدیده و جامعه توجه کرده است .در ادبیات و فرهنگ قرآنی و اسلامی به واژگانی توجه شده که بیانگر ضرورت، اهمیت و جایگاه »اصلاح ذات البین« به عنوان یکی از ویژگی های مهم عدالت ترمیمی میان امت است. چرا که برطرفکردن خصومت ها و عوامل دوگانگی و دشمنی ، نه تنها در سطح فردی اثرگذار است بلکه موجب همبستگی و تحکیم پیوندها میان اقشار مختلف می شود که این خود عزت و اقتدار جامعه را به همراه دارد.از این رو در این مقاله تلاش شده است که موضوع با روش توصیفی -تحلیلی بررسی و دادهها به صورت کتابخانه ای گردآوری شود. همچنین ضمن مفهوم شناسی »اصلاح ذات البین« و رویکرد ترمیمی اش، با تکیه بر قرآن، روایات و سیاست کیفری ، پیامدهای آن در دعاوی کیفری بیان شده و آثار مثبتی از جمله قضازدایی ، مشارکت جامعه محلی ، بازپذیری اجتماعی بزهکار و به رسمیت شناختن جایگاه بزهدیده، به عنوان نیاز و مشوق اساسی جهت اجرای عدالت در جامعه با هزینه کمتر و البته پویاتر و کارآمدتر، به عنوان دستاورد این مقاله شمرده شده است.

Keywords:

اصلاح ذات البین , عدالت ترمیمی , سیاست کیفری , روایات , قرآن.