حقوق روزنامه نگاران و محدودیت های قانونی آن در نظام حقوقی ایران

یکی از اساسی ترین پدیده های نوظهور در چند قرن گذشته، توسعه روز افزون ارتباطات و گسترش فرهنگ و وسایل تبادل اطلاعات بوده است. یکی از مهم ترین ابزارها در این حوزه نشریات و به طور خاص مطبوعات می باشند که توسعه و فراگیری آنها همزمان با توسعه و رشد صنعت چاپ و نشر در کشورهای مختلف بوده است.حقوق روزنامه گاران یکی از حساس ترین و بحث برانگیزترین متون قانونی در ایران بوده است. مقاله حاضر به حقوق روزنامه نگاران و محدودیت های قانونی آن در نظام حقوقی ایران با روش توصیفی- تحلیلی می پردازد. نتایج نشان داد حقوق اساسی روزنامهنگاران و خبرنگاران عبارتند از: (۱ حق آزادی بیان۲) حق جستوجو ۳) حق تحلیل و تفسیر: این حق عمدتا به آزادی انتقاد و بیان دیدگاه ها مربوط میشود و شامل آزادی اظهار دیدگاههای خبرنگار یا انعکاس دیدگاههای دیگران است.۴) برخورداری روزنامهنگاران از استقلال در انعکاس اخبار و تحلیلها در برابر مالک رسانه و هیئت تحریریه۵) حق برخورداری از امنیت جانی۶) امنیت شغلی۷) حق تشکیل و ایجاد انجمنهای صنفی و حرفهای ۸) حق افشانکردن منبع خبری برای خبرنگاران ۹) حق و حقوق مربوط به مالکیتهای فکری۰(۱ حق برخورداری از تضمینهای دادرسی منصفانه. در نظام حقوقی ایران، عمده محدودیت های بنیادین در ماده ۶ قانون مطبوعات آمده است . مطابق این ماده نشر مطالب الحادی و مخالف موازین اسلامی و ترویج مطالبی که به اساس جمهوری اسلامی لطمه وارد کند، ممنوع است.

Keywords:

روزنامه نگاری , حقوق روزنامه نگاری , محدودیت قانونی , نظام حقوقی ایران.