تاملی بر سیاست گذاری عمومی سنجش صلاحیت حرفه ای در آموزش عالی جمهوری اسلامی

سنجش صلاحیت حرفه ای ، اصلی است که مولد سیستماتیک سازی و پایداری نظم امور و تضمین گر حقوق اجتماعی مربی و متربی و سلامت سیستم آموزش عالی است که نه تنها امروزه در کانون توجه قرار گرفته است بلکه اهمیت آن دوچندان شده است و به نوعی به اصل الهامبخش کل سیستم آموزش و پزوهش تبدیل شده است . از این منظر مقاله حاضر پس از بسط فضای مفهومی موضوع، به بررسی سازوکارهای سنجش صلاحیت حرفه ای خواهد پرداخت . مطابق با مستندات موضوعی ارائه شده در این پژوهش ، روش تحقیق ، توصیفی - تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش ، کتابخانه ای می باشد. در مقاله این سوال مطرح است که ابزارها و ساز و کارهای سنجش صلاحیت حرفه ای و تاثیرآن بربالندگی اعضای هیات علمی چیست ؟در پاسخ به سوال مقاله این فرض مطرح است که » ازجمله سازوکارهای سنجش صلاحیت حرفه ای ، انسجام بخشی منابع قابل دسترس و بروز و تدوین قوانین و مقررات، سیاست گذاری های شفاف و نظارت نهادی و همچنین نظارت مستمر بر روند سطح علمی و مطلوبیت بالندگی می باشد .همچنین با توجه به ماهیت خاص نظام حرفه ای کادر آموزشی انطباق پذیری کامل آن با سنجش مستمر و ارزیابی صلاحیت حرفه ای پیچیده به نظر می رسد. نتیجه ی کسب شده از مقاله این است که سنجش صلاحیت حرفه ای باید تنها بااستفاده از ابزارهای حاکمیتی نظارت ، نظیر انطباق و عدم انحراف اساتید از مقررات و سرفصل ها و متد مصوب و برخورد قاطع با تخلفات احتمالی پیرامونی و ضعف های موجود ،وظایف نظارتی اش را در قبال بخش آموزش ایفا کند و تا حد ممکن ازورود مسقیم به مسائل اجرایی تدریس و خدشه به استقلال و نو آوری ها و بالندگی متصدیان آموزش عالی به جامعه هدف دانشگاهی بپرهیزد..

Keywords:

صلاحیت حرفه ای , سیاست گذاری عمومی , آموزش عالی