معاونت در جرم در رویکرد قانونگذار ایران و افغانستان

شخصی که قصد ارتکاب جرم را دارد ممکن است جرات داشته باشد به تنهایی و بدون واسطه مرتکب جرمی شود که می خواهد انجام دهد یا به دلایلی نمی خواهد در محل ارتکاب جرم حاضر شود. بلکه به این دلیل می خواهد، جنایت پشت سر او مباشر جنایت در صحنههمکاری می کند و به دنبال این همکاری جرم مورد نظر واقع می شود و چنین شخصی است که به طور ثانویه و متناسب به مجرم کمک می کند اما در عملیات سازنده یا مداخله می کند. عنصر مادی آن جرم مستقیم نیست و چنین عملی رامعاونت در جرم می گویند. هدف از پژوهش حاضر بررسی معاونت در جرم در رویکرد قانونگذار ایران و افغانستان می باشد. در نتیجه ، درمعاونت در جرم در قوانین ایران وجود رابطه سببیت میان فعل مجرمانه مرتکب اصلی ومساعدت معاون ضروری است لیکن ارتباط مستقیم میان معاون ومباشر جرم الزامی وشرط نیست و معاونت درجرم در جرائم غیرعمدی پذیرفته نیست . در قانون جزای افغانستان به مانند قوانین کیفری ایران معاونت در جرم را پذیرفته است . ماده۳۹قانون جزای افغانستان مجازات معاون ومباشر را یکسان مقررنموده است .

Keywords:

ارتکاب جرم , جرائم غیر عمدی , قانون جزای ایران , قانون جزای افغانستان