ابعاد حقوقی سوءاستفاده از حق در فسخ و بطلان قراردادها در حقوق ایران و فرانسه

نهاد سوءاستفاده از حق که در حقوق ایران و فرانسه از جایگاه مهمی برخوردار گردیده است در هر دو حقوق، دارای مبانی تقنینی و قضایی متفاوتی است و به عنوان یکی از نهادهای بسیار مهمی است که بدان توجه ویژه ای شده است . سوء استفاده از حق در حقوق ایران بر اساس اصل ۴۰ قانون اساسی مورد توجه بوده است و این اصل به قراردادها نیز تسری داده شده است . از جمله مواردی که می توان، سوء استفاده از حق فسخ را مورد مطالعه قرار داد، سوء استفاده از حق فسخ و بطلان قراردادها چه در عقود اعم از لازم و جایز و ایقائات می باشد که برخی افراد سود جو، تنها برای منافع خود دست به این عمل می زنند و با توجه به حق فسخی که دارند، قرارداد خود را با طرف مقابل فسخ می نمایند که نتیجه ی آن در برخی مواقع ، متضرر شدن طرف مقابل از این عمل می باشد. در حقوق ایران به طور ویژه ای در خصوص سوء استفاده از حق فسخ و ضمانت اجرای آن در عقود یا قراردادها، مقرره ای وضع نگردیده است ؛ ولیکن به طور مطلق در اصل »۴۰« قانون اساسی به این امر اشاره شده است و قانونگذار اعمال حق خویش را به ضرر دیگری ممنوع دانسته و به راستی ضمانت اجرای آن چیست و تکلیف این امر در سوء استفاده از حق فسخ چه می باشد؛ اما در حقوق فرانسه ، اعمال سوء استفاده از حق فسخ مورد توجه قانونگذار بوده و به طور صریح این اعمال را از سوی طرفین ، منع نموده و در صورت اثبات، ضمانت اجرای خاصی نیز پیش بینی نموده است و مبنای سوء استفاده از حق در فرانسه بر مبنای نظریه ی تقصیر استوار است .

Keywords:

سوء استفاده از حق , حسن نیت , فسخ , بطلان , قرارداد.