رابطه دینداری ، صفات شخصیت و سلامت معنوی در سالمندان

با توجه به طولانی شدن عمر و افزایش جمعیت سالمندان، رسیدگی به سلامت روانی سالمندان، اهمیت خاصی یافته است و لزوم بررسی نقش مذهب ، به عنوان یک عامل درونی و بیرونی در سلامت روانی جمعیت حساس و رو به رشد سالمندان، احساس می شود.نتایج مطالعه حاضر حاکی از این است که بین نگرش مذهبی و سلامت معنوی رابطه معناداری وجود دارد به گونه ای که افرادی که نگرش مذهبی بالاتر داشتند، سلامت معنوی بیشتری را نیز گزارش نمودند. براساس این پزوهش ارتباط قابل ملاحظه ای بین عقاید مذهبی و معنویت با سلامت جسمی و روانی سالمندان وجود دارد و می تواند موجب بهبود پاسخ های ایمنی و فیزیولوژیک ، افزایش سلامت جسمی و کاهش مرگ در آنان گردد و این ارتباط به طور قابل ملاحظه ای قوی است . مذهب از طریق بالا بردن توانایی در مقابله با استرس ایجاد فضای حمایت اجتماعی ، ایجاد امید و خوش بینی در جهت کمک به ایجاد هیجان های مثبت مثل زندگی کردن بهتر، اثر خود را بر سلامت روان می گذارد.

Keywords:

دینداری , سالمندان , سلامت معنوی , مذهب .