بررسی و تحلیل ماهیت و آثار امضاء الکترونیک (دیجیتالی ) در قانون و رویه قضایی قراردادها در حقوق موضوعه ایران

استفاده از فنون رمزگذاری ، برای ایمنی ارتباطات در فضای مجازی را ناگزیر ساخته است . در این حوزه آنچه به عنوان شیوه ایمنی شهرت یافته عنوان امضای دیجیتالی یا امضای الکترونیکی را دارد که بدون شباهت شکلی به امضای سنتی نقشی مشابه آنرا از حیث دلالت بر قصد و اراده صاحب امضا ایفا می کند. تحولات نوین تجارت الکترونیک امری غیرقابل انکار می باشد و ملحق شدن به این شیوه که تجارت را تسهیل و روابط تجاری را سرعت می بخشد یکی از نیازهای بازار و تجارت در جامعه می باشد . امضاء تایید حقوقی یک سند است و امضای الکترونیک به عنوان یکی از مباحث مهم تجارت الکترونیک مورد توجه علم حقوق قرار گرفته است هدف از نوشتن این تحقیق بررسی امضای الکترونیک در روابط تجاری بین الملل می باشد.تجارت الکترونیک با تکیه بر علم و فناوری اطلاعات و ارتباطات به طور فزایندهای در حال رشد و گسترش بوده و دستاورد آن برای تجارت داخلی و بین المللی سرعت و ارزانی مبادلات است . در خصوص قرار دادهای الکترونیک و امضای الکترونیک مسئله ایجاب و قبول الکترونیکی مورد توجه قرار می گیرد که برخی از اشتباهات رایانه ای و هم چنین اعلام اراده منجر به پیشنهادات مختلف برای خرید می شود، تشکیل قراردادهای خودکار و اشتباه در ایجاب و قبول و شرایط و زمان اعتبار ایجاب و قبول الکترونیکی در فرضهای جداگانه از جمله اهدافی است که در این تحقیق مورد بررسی قرار خواهد گرفت . روش توصیفی اسنادی با تحلیل محتوایی می باشد بدین شرح که با مراجعه به منابع و از طریق فیش برداری اطلاعات لازم را جمع آوری و پس از بررسی و تحلیل ، مطالب گردآوری و شیوه گرد آوری اطلاعات در این پژوهش فیش برداری از منابع موجود در کتابخانه های تخصصی مشتمل بر کتب ،مقالات ،نوشتارها و همچنین جستجو در سایت های اینترنتی می باشد .در نتیجه در حقوق ایران امضای الکترونیکی را هر نوع علامت منضم شده یا به نحو منطقی متصل شده به داده پیام که برای شناسائی امضاء کننده »داده پیام« مورد استفاده قرار میگیرد. همچنین امضای الکترونیکی به تنهایی قادر به تضمین هویت امضا کننده نیست . بنابراین مرجع ثالثی باید اعتبار پیام را از طریق تعیین هویت امضا کننده دیجیتال تضمین کند.

Keywords:

تجارت الکترونیک , امضاء دیجیتال , قراردادها , حقوقی , قانون , رویه قضایی .