صلاحیت دادگاه در مورد جهیزیه و نحوه طرح دعوا

یکی از مهم ترین مسائل در روابط مالی میان زن و شوهر ،مالکیت آنان بر جهیزیه و اثاثیه منزل است .در جریان زندگی مشترک زوجین بر اموال واقع در منزل خود تصرفی مشترک دارند که ناشی از اقامت آنان در منزل واحد است و تشخیص مالک و تعیین مالکیت اموال را با مشکل روبه رو می سازد .هدف این پژوهش بررسی چالش های حقوقی مطالبه جهیزیه از سوی زوجه می باشد .روش مورد استفاده بصورت توصیفی -تحلیلی می باشد .نتایج و یافته ها حاکی از آن است که دادن جهیزیه از سوی والدین دختر به وی یک موضوع صرفا عرفی است که خانواده ها وسایل و اقلام جهیزیه را به عنوان شده و هدیه به دخترشان می دهند و مرسوم است که برای اثبات حق مالکیت زوجه بر جهیزیه از شوهر در ذیل سندی تصدیق و امضاء می گیرند که علامت اقرار زوج به مالکیت زوجه می باشد به عبارتی دیگر جهیزیه مالی است که زن علی الرسم در موقع ازدواج با خود به منزل شوهر می برد و علاوه بر استفاده خود به شوهر نیز اباحه انتفاع و استفاده آن را می دهد، این مال در مالکیت زن خواهد ماند و شوهر مالک آن نمی شود و ازنظر حقوقی آوردن جهیزیه نوعی اباحه تصرف است که هیچ حقی برای شوهر ایجاد نمی کند و موضوع جهیزیه ازنظر فلسفه وجودی و ماهیت حقوقی آن در کشور ما این گونه است که جهیزیه به رسم امانت از سوی زوجه در اختیار زوج قرار می گیرد و زوج فقط می تواند از منافع آن استفاده کند.

Keywords:

جهیزیه , مطالبه , حق مالکیت , مسئولیت , زوج , زوجه