بررسی اثر ویژگی های گزارشگری مالی بر کاهش توانایی پیش بینی مدل های ورشکستگی

پیش بینی ورشکستگی پدیده ای است که مورد توجه فزاینده سرمایه گذاران،بانک ها و موسسات مالی و اعتباری قرار گرفته است. از آنجا که نشانه های بالقوه ورشکستگی ماهها قبل از این که ورشکستگی به طور واقعی نمایان گردد قابل درک است،  پیش بینی به موقع و صحیح این رویداد فرصتی را در اختیار مدیران و اعتبار دهندگان جهت انجام فعالیت های بازدارنده قرار می دهد. هدف این مقاله، بررسی تاثیر ویژگی های متفاوت گزارشگری مالی شامل روش های متفاوت گزارشگری انتخابی توسط مدیریت، اهمیت دارایی های نامشهود و شناسایی زیان بر توان پیش بینی مدل های ورشکستگی است. برای این منظور با استفاده از اطلاعات مالی ۱۲۸ شرکت(۱۱۰۵مشاهده) پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، شامل۵۵ شرکت ورشکسته و ۷۳ شرکت غیرورشکسته، طی سالهای ۱۳۸۲تا ۱۳۹۰ فرضیه های تحقیق مورد آزمون قرار گرفت. یافته ها نشان می دهد توانایی پیش بینی ورشکستگی مدل های مبتنی بر نسبت های مالی با دو ویژگی روش های متفاوت گزارشگری مالی و اهمیت دارایی های نامشهود کاهش و با ویژگی گزارش زیان افزایش می یابد.

Keywords:

ورشکستگی , نسبت های مالی , ویژگی های متفاوت گزارشگری مالی , مدل های پیش بینی ورشکستگی