نقش محافظه کاری حسابداری در رابطه بین ساختار مالکیت و عملکرد شرکت

امروزه حفظ منافع عمومی، رعایت حقوق سهامداران، ارتقای شفافیت اطاعات و الزام شرکتها به ایفای مسئولیتهای اجتماعی از مهمترین آرمانهایی است که بیش از گذشته، توسط مراجع مختلف نظارتی و اجرایی مورد توجه قرار گرفته است. تحقق این آرمانها مستلزم وجود ضوابط استوار و ساز وکارهای اجرایی مناسب است که مهمترین آنها نظام راهبری شرکتی می باشد. راهبری شرکتی می تواند باعث کاهش مشکلات نمایندگی بین سهامداران و مدیران شرکت شود، اما بدین منظور نیازمند بکارگیری سازوکار حمایتی است که بتواند تقارن اطلاعاتی بین مدیران و سهامداران را کاهش دهد و اطلاعات حسابداری معتبری را برای تمامی ذینفعان فراهم کرده و باعث بهبود متغیر مالکیت شود. این سازوکار محافظه کاری حسابداری می باشد. نمونه آماری شامل ۱۰۴ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران(۸۳۲ سال شرکت) است که در بازه زمانی ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۶مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور اندازگیری عملکرد شرکت از دو شاخص نرخ بازده دارایی و کیوتوبین استفاده شده است. نتایج بررسی نشان می دهد که محافظه کاری حسابداری، قادر به تحکیم و تقویت تاثیر مثبت ساختار مالکیت بر عملکرد شرکت از طریق کاهش تضاد منافع و تقارن اطلاعاتی نیست.

Keywords:

محافظه کاری حسابداری , ساختار مالکیت , تمرکز مالکیت , مالکیت نهادی , عملکرد شرکت