گزارشگری مالی و پدیده لنگر ذهنی سرمایه گذاران

پدیده لنگر انداختن یکی از مباحث مطرح در مالی رفتاری است که نخستین بار توسط تورسکی و کانمن (۱۹۷۴) مطرح گردید. هدف این مقاله بررسی تبعیت شدت واکنش سرمایه گذاران به پیش بینی های سود مدیریت از پدیده لنگر ذهنی وهمچنین بررسی تاثیر اطلاعات مالی باکیفیت و سودهای پیش بینی شده بادقت شرکتها در تضعیف و کاهش خطای قضاوت و لنگر ذهنی سرمایه گذار ان موثر می باشد. برای این منظور، توسط چهار مدل رگرسیون، چهار فرضیه برای ۱۱۶ شرکت بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی نه ساله (۱۳۸۸تا۱۳۹۶) به تعداد ۱۰۵۲ مشاهده سال مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده های فرضیه های تحقیق، از روش داده های تابلویی برای مدل اول و برای مدل های دوم، سوم و چهارم از روش داده های تلفیقی استفاده گردید. نتایج نشان داد که سرمایه گذاران در تصمیمات مالی خود در مقایسه سود پیش بینی شده مدیریت و سود سال قبل دچار پدیده لنگر ذهنی شده و به سود سال قبل تکیه می کنند، ولی به سود پیش بینی شده صنعت در ارزیابی و پیش بینی های خود تکیه نکرده و از آن لنگر ذهنی نمی سازند. همچنین در شرکت های با دقت بالا در سودهای پیش بینی شده لنگر ذهنی سرمایه گذار ان تعدیل می شود ولی لنگر ذهنی سرمایه گذار ان در شرکت هایی که اطلاعات حسابداری با کیفیت دارند تعدیل نمی شود.

Keywords:

گزارشگری مالی , لنگر ذهنی , لنگر انداختن , سرمایه گذار ان