بررسی اثر داکسی سایکلین بر پیامدهای بالینی بیماران مبتلا به استروک ایسکمیک

سابقه و هدف: سکته ی مغزی دومین عامل اصلی ناتوانی و مرگ ومیر در سراسر جهان است. این مطالعه با هدف تعیین اثر داکسی سایکلین بر پیامدهای بالینی بیماران مبتلا به استروک ایسکمیک انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی دوسویه کور، تعداد ۶۰ بیمار مبتلا به استروک ایسکمیک در ۲۴ ساعت اول پس از وقوع سکته ی مغزی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار داده شدند. در گروه مداخله بیماران در کنار درمان های استاندارد، به مدت ۷ روز و هر ۱۲ ساعت ۱۰۰ میلی گرم داکسی سایکلین دریافت کردند. هر دو گروه قبل از شروع مداخله، روز هفتم، روز سی ام و روز نودم بعد از درمان از نظر شدت پیامدهای بالینی ناشی از سکته ی مغزی با تست های (mRS) Modified Rankin Scale و (NIHSS) National Institutes of Health Stroke Scale پیگیری شدند. یافته ها: میانگین سن بیماران در گروه مداخله و کنترل به ترتیب برابر با ۱۲/۱۵±۶۸/۳۳ و ۹/۹۹±۶۷/۴۰ سال بود (۰/۰۵P) و نمره ی mRS در روز سی ام (۰/۰۰۹=P) و روز نودم (۰/۰۱>P) به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود. نتیجه گیری: در بیماران مبتلا به استروک ایسکمیک، تجویز داکسی سایکلین به مدت ۷ روز و هر ۱۲ ساعت ۱۰۰ میلی گرم بدون ایجاد عوارض درخور توجه باعث کاهش اختلالات نورولوژیک و بهبود پیامد بالینی بیماران طی یک تا سه ماه بعد از درمان می شود.

Keywords:

Clinical outcome , Doxycycline , Ischemic stroke , پیامد بالینی , داکسی سایکلین , سکته ی مغزی ایسکمیک