تعیین خسارت مستقیم قابل قبول ناشی از حادثه زلزله در شریان حیاتی (حمل ونقل جاده ای)

ارزیابی خسارت مستقیم یکی از مراحل اصلی تعیین میزان خطرپذیری شبکه حمل ونقل جاده ای در برابر حوادث غیرمترقبه نظیر زلزله است. بر اساس میزان افزایش خسارات موجود راهکار کاهش خسارت ارائه می گردد. هر اندازه مقیاس مناسبی از میزان خسارت ارائه گردد، هزینه بهسازی متناسب می گردد. تعیین مقدار کمتر از میزان قابل قبول باعث افزایش خسارات آتی و تعیین مقدار بیشتر از نیاز گرچه ایمنی را افزایش داده لیکن هزینه را بالا می برد. در این تحقیق بر اساس میزان خسارات محتمل یک راه و ابنیه موجود آن دراثر زلزله بر حسب میزان درصد جایگزین (در صورت خسارت کامل، هزینه جایگزین۱۰۰ واحد است) میزان خسارت مستقیم، مورد بررسی قرار گرفته است. شدت زلزله در سه رده شدید، متوسط و خفیف بر حسب دوره بازگشت مختلف در نظر گرفته شده است و میزان عملکرد راه در چهار رده آزادراه، بزرگراه، راه اصلی و راه فرعی منظور شده است. در این راستا بر اساس معیار; نظرات متخصصین و مسئولین، روشی جهت محاسبه خسارات مستقیم ارائه و با پیاده سازی روش در ۱۴ مورد انواع راه اعتبار سنجی لازم به عمل آمد. نتایج نشان داد از میان پارامترهای تاثیرگذار چهار پارامتر : توپوگرافی، وجود ابنیه فنی، راه جایگزین یا عدم آن و اهمیت مبدا- مقصد بر میزان خسارت قابل قبول تاثیرگذار بوده که از این میان وضعیت توپوگرافی بیشترین تاثیر را داشته و اثر آن با تغییر درجه عملکرد راه از آزادراه به راه فرعی شدیدتر می باشد.

Keywords:

خسارت مستقیم , زلزله , حمل ونقل جاده ای , خطرپذیری