نقش واسطه گری امنیت شغلی در رابطه بین هویت سازمانی با توانمندسازی کارکنان آموزش و پرورش شهر مرودشت

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه­گری امنیت شغلی در رابطه بین هویت سازمانی با توانمندسازی کارکنان می باشد. به لحاظ ماهیت و اهداف، این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل ۱۱۰ نفر از کارکنان اداره آموزش و پرورش شهرستان مرودشت بوده که در سال ۹۲-۹۱ مشغول به کار می­باشند. در این پژوهش از روش نمونهگیری سرشماری استفاده شده است. برای گردآوری داده­ها از ۳ پرسشنامه؛ ۱- مقیاس توانمندسازی روانشناختی اسپریتز، ۲- پرسشنامه امنیت شغلی نیسی و ۳- پرسشنامه هویت سازمانی میل استفاده شده است که روایی و پایایی آن­ها مورد تایید قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از پرسش­نامه­­ها در دو  سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام شده است. در سطح آمار توصیفی از آمارهایی نظیر فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار استفاده شده است. در سطح آمار استنباطی از آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر استفاده شده است. بین هویت سازمانی با توانمندسازی کارکنان رابطه معناداری وجود دارد، بین ابعاد امنیت شغلی(تمرکز بر شغل، جابجایی کمتر در شغل، انتخاب شغل مناسب، رضایت شغلی، تعهد سازمانی، دفاع از سازمان) با توانمندسازی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد، مولفه­های امنیت شغلی(تمرکز بر شغل، جابجایی کمتر در شغل، انتخاب شغل مناسب، رضایت شغلی، تعهد سازمانی، دفاع از سازمان) می­تواند توانمندسازی را پیش­بینی کند و همچنین نتایج حاکی از نقش واسطه­ای بعدهای رضایت شغلی، احساس آرامش و تعهد سازمانی بین متغیرهای هویت سازمانی و توانمندسازی می­باشد.

Keywords:

امنیت شغلی , هویت سازمانی , توانمندسازی