ارزشیابی برنامه مهارت های شناختی رفتاری مثبت گرا بر سازگاری فردی و اجتماعی دانشجویان در مقابله با کووید ۱۹

هدف بیماری کووید ۱۹ باعث بسیاری از مشکلات در زمینه سازگاری عاطفی، رفتاری و اجتماعی به خصوص در نوجوانان و جوانان شده است. بنابراین این مطالعه ای با عنوان بررسی «تاثیر آموزش مهارت های سازگاری بر رشد سازگاری فردی و اجتماعی در شرایط اپیدمی بیماری کووید ۱۹ در دانشجویان» انجام شد. روش ها این مطالعه یک مطالعه نیمه تجربی است. گروه هدف، دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال ۱۴۰۱ بودند. ۱۰ جلسه آموزش مهارت های مقابله ای با رویکرد شناختی رفتاری مثبت گرا برای گروه آزمایش برگزار شد. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه سازگاری فردی و اجتماعی کالیفرنیا بود. اطلاعات پیش از مداخله، بلافاصله و ۱ ماه بعد از مداخله جمع آوری شد. یافته ها یافته های مطالعه نشان داد بین میانگین نمرات سازگاری اجتماعی و خرد مقیاس های آن در ۲ گروه در قبل از مداخله تفاوت معنی داری وجود نداشت (۰/۰۵P). آزمون آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات تفاوت معنی داری را در روند تغییرات نمرات میانگین در ۳ مرحله سنجش نشان می دهد (۰/۰۰۱>P). در مورد متغیر گرایش های ضد اجتماعی میانگین نمره (P>۰/۰۵). نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان داد آموزش مهارت های مقابله ای با رویکرد شناختی رفتاری مثبت گرا موجب افزایش سازگاری فردی و اجتماعی دانشجویان می شود. یافته های مطالعه به برنامه ریزان و سیاست گذاران کمک می کند برنامه های مداخلاتی ای را که موجب افزایش سلامت روان و کاربرد مهارت های مقابله ای و در نهایت ارتقای کیفیت زندگی دانشجویان شود، در نظر بگیرند.

Keywords:

Coping skills , Positive cognitive-behavioral approach , Development of personal and social adaptation , COVID-۱۹ disease , مهارت های مقابله ای , رویکرد شناختی رفتاری مثبت گرا , رشد سازگاری فردی و اجتماعی , بیماری کووید ۱۹