بررسی ابعاد روانشناختی محیطی ارتقادهنده فضاهای آموزشی ایده-آل با تاکید بر حس تعلق به مکان

یکی از عوامل موثر تربیتی در آموزش و پرورش نوین، چگونگی معماری، کالبد و فضای مدرسه است. در تعلیم و تربیت جدید، فضای کالبدی مدرسه باید چنان باشد که به عنوان عاملی زنده و پویا، در کیفیت فعالیت های آموزشی و تربیتی دانش آموزان ایفای نقش کند. بر این اساس پرداختن به چگونگی طراحی فضاهای آموزشیخاص در مرحله ابتدایی از ضرورت های علومشناختی دانش معماری در راستای افزایش میزان یادگیری و ایجاد خلاقیت در کودکان و دانشآموزان بشمار می رود. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و با ابزار گردآوری داده مشتمل بر مطالعات کتابخانه ای است. از طریق شناخت و کنکاو مفاهیم نظری روانشناسی محیط و حس تعلق دانش آموز به مدرسه، انتخاب شده است. گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه ای، مبتنی بر مطالعات کتاب، رساله، و مقالات جهت شناخت نظریه های روانشناسی محیط و شرایط روحی دانش آموز استفاده شده است. در نهایت راه کارهای طراحی کالبد مدرسه، چگونگی حرکت، رنگ ها و تغییر آن برای پویایی، فضای باز مرتبط با بیشتر فعالیت های مدرسه، انعطاف پذیری با تغییرات احتمالی فضا و طراحی فضاهایی خلاق و کاربردی برای معلم و دانش آموز، تحلیل و تبیین شده است.

Keywords:

فضای آموزشی , حس تعلق به مکان , حس مکان , روانشناسی محیطی.