بازشناسی سیر تحولی بهره گیری از نورروز در مدارس به منظور بهبود عملکرد کاربران فضا

یادگیری و آموزش بخش مهمی از زندگی هر فرد است. محیط های یادگیری با توجه به تربیت نسل بعدی بیشترین نقش را در جوامع بر عهده دارند. استفاده از نور روز در طراحی مدارس در طول سال ها مورد توجه طراحان بوده و علاوه بر بهبود کارایی دانش آموزان بر سلامت جسمی و روانی آن ها تاثیرگذار است. باتوجه به انجام فعالیت های بصری در کلاس، این محیط نیازمند نور روز با کیفیت است و تامین کمیت به تنهایی موثر واقع نمی شود. از قرن های پیش محققان در ارتباط با بهره گیری از نور روز در مدارس مطالعاتی را انجام داده اند که بررسی این روند نشان دهنده تاکید بر لزوم بهره گیری از نور روز در فضای آموزشی است. باتوجه به وقوع بحران انرژی در دنیا و لزوم بهره گیری از انرژی به عنوان عاملی جهت رشد، توسعه و اعمال قدرت کشورها، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر ضرورتی قابل انکار است. بهره گیری از نور روز عاملی برای مشارکت در تقلیل مصرف انرژی است و تامین آسایش محیطی نیازمند بررسی عوامل تاثیرگذار بر کیفیت نور روز دریافتی است. به منظور تامین آسایش محیطی و جلوگیری از بروز خیرگی مخل آسایش، نیاز است شاکله بندی پنجره ها متناسب با فضا طراحی شود تا به معیارهای مطلوبیت نور روز از جمله یکنواختی و روشنایی مفید نور روز دست یافت. بررسی سیر تحولی بهره گیری از نور روز در مدارس به منظور بازشناسی تاثیرات وقایع در این تغییرات هدف پژوهش حاضر است. به همین منظور با فلسفه اثبات گرایانه بر پایه علوم تجربی و با رویکرد استدلال استقرایی به بررسی تغییرات پرداخته شده است. نهایتا توسعه نور روز در مدارس متاثر از سه اصل رشد و پیشرفت فناوری، بحث انرژی و همچنین پیشرفت نظریه های آموزشی ارزیابی شده و لزوم بهره گیری از الگوریتم مناسب جهت استفاده از پتانسیل انرژی خورشیدی در مدارس با هدف دستیابی به آسایش بصری و بهره وری انرژی به اثبات می رسد.

Keywords:

نورروز , مدرسه , بهبود عملکرد , آسایش محیطی , بهره وری انرژی