اثر بیوچار کنوکارپوس بر برخی ویژگی های فیزیکی و مکانیکی خاک آهکی تحت کشت ذرت

زغال زیستی یک اصلاح کننده خاک است که از گرماکافت بقایای آلی تولید شده و نه تنها با بهبود کیفیت خاک پایداری آن را افزایش می دهد، بلکه رشد گیاه را نیز تحریک می کند. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر کاربرد زغال زیستی تولید شده از بقایای کنوکارپوس (Conocarpus erectus) به عنوان اصلاح کننده بر برخی ویژگی های مکانیکی خاک شامل مقاومت برشی (SS) ضریب انبساط و انقباض پذیری (COLE) و حدود پایایی خاک شامل حد روانی (LL) حد خمیرایی (PL) و شاخص خمیرایی (PI) و برخی ویژگی های فیزیکی خاک مانند جرم مخصوص ظاهری (BD)، رطوبت نقطه پژمردگی دائم (PWP) و نگهداشت رطوبت (AWC) بوده است. بدین منظور آزمایشی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی و با سه تکرار اجرا شد. سطوح صفر، سه و شش تن در هکتار زغال زیستی کنوکارپوس انتخاب و به کرت هایی با ابعاد دو در سه متر افزوده شد. زغال زیستی به روش گرماکافت آهسته و در دمای ۵۵۰ درجه سلسیوس تهیه شد. پس از تهیه و آماده سازی خاک، تیمارها در کرت های مورد پژوهش، در رطوبت ۷۰ درصد ظرفیت مزرعه برای سه ماه نگهداری شدند. سپس گیاه ذرت کشت و پس از مدت سه ماه برداشت شدند. ویژگی های فیزیکی و مکانیکی شامل تخلخل، گنجایش هوای خاک (SAC)، BD، FC، PWP، AWC، SS، COLE، LL، PL و PI اندازه گیری شد. نتایج نشان داد، تمامی تیمارهای زغال زیستی به طور معنا داری (۰۱/۰ P<) سبب کاهش SS و COLE و افزایش LL، PL و PI خاک شدند. کاربرد تیمار شش درصد زغال زیستی در مقایسه با شاهد مقدار SS و COLE را به ترتیب ۷/۳۴ و ۹۵/۳۶ درصد کاهش و مقدار LL ، PL و PI را به ترتیب ، ۴/۷۷، ۷۰، ۶/۷۱ درصد افزایش داد. نتایج نشان داد افزودن سطح شش درصد زغال زیستی به خاک مقدار تخلخل، SAC ، FC ، PWP، AWC را به ترتیب ۷۰، ۷/۱۳، ۲/۶، پنج و هشت درصد در مقایسه با شاهد افزایش داد؛ در حالی که سبب کاهش معنادار BD خاک شد. هم چنین، نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن است که در مناطق خشک و نیمه خشک مانند استان خوزستان که با مساله کمبود منابع آب و مواد آلی مواجه است، زغال زیستی کنوکارپوس می تواند اصلاح کننده ای مناسب برای بهبود کیفیت ویژگی های مکانیکی و فیزیکی خاک باشد.

Keywords:

اصلاح خاک , ضریب انبساط و انقباض پذیری , مقاومت برشی , نگهداشت رطوبت