مطالعه تجربی تاثیر سوپرناتانت پلاکتی خودی(Platelet Supernatant) در التیام زخم سوختگی قرنیه در خرگوش

زخم قرنیه یکی از بیمار­های شایع چشم است که در اثر ضربه، مواد شیمیایی و یا برخی عوامل میکروبی اتفاق می­افتد. در این مطالعه تاثیر سوپرناتانت پلاکتی بر ترمیم زخم سوختگی قرینه ۳۰  قطعه خرگوش سفید نیوزلندی نر بالغ بررسی شد. بعد از بیهوشی، فیلترهای کاغذی ۶ میلی­متری آغشته به سود یک نرمال، به مدت ۶۰ ثانیه در مرکز چشم قرار گرفت. سپس در گروه یک، از سوپرناتانت پلاکتی خودی، در گروه دوم از قطره­های چشمی آتروپین و سیپروفلوکساسین (هر ۱۲ ساعت یک­قطره و به­مدت ۱۰ روز) و در گروه سوم، از نرمال سالین  استفاده شد. در روزهای پنجم و دهم از هر گروه تعداد ۵ خرگوش آسان­کشی شده و از محل زخم نمونه گیری شد. پس از تهیه مقاطع میکروسکوپی و رنگ­آمیزی هماتوکسیلین­ائوزین، میزان هیپرپلازی بافت پوششی، تغییرات واکوئولی در اپیتلیوم و میزان التهاب بررسی شد. نتایج هیستوپاتولوژی نشان داد که بین گروه سوپرناتانت­پلاکتی با دو گروه دیگر اختلاف معنی­دار بود. در حالیکه بین دو گروه درمان شده با آتروپین/سیپروفلوکساسین و کنترل اختلاف معنی­داری مشاهده نشد. مشخص گردید، سوپرناتانت پلاکتی به دلیل دارا بودن فاکتورهای رشد مورد نیاز جهت تکثیر، تمایز و رشد سلول­های اپیتلیال لیمبوس باعث بهبود زخم قلیایی قرنیه در مدل حیوانی خرگوش می­گردد.

Keywords:

سوپرناتانت پلاکتی , زخم قرنیه , خرگوش