تشی(Hystrix indica)، میزبان واسط لینگواچولا سراتا و خطری بالقوه در ایجاد سندرم هالزون

مقدمه و هدف: لینگواچولا سراتا، انگلی با گسترش جهانی است. میزبان اصلی، سگ و میزبانهای واسط، علفخواران هستند. انسان در اغلب موارد بعنوان یکی از میزبانهای واسط، با بلعیدن تخم آلوده می شود. اما ممکن است بعنوان میزبان تصادفی، نوچه ی انگل را از طریق امعاء و احشاء آلوده دریافت کند. این شکل از بیماری، سندرم هالزون نامیده می شود. تشی (Hystrix indica)، بزرگترین جونده ایران در مناطق مختلف اقلیمی دنیا و ایران زندگی می کند. در برخی از مناطق، گوشت و امعاء و احشاء این حیوان علفخوار بر طبق یک باور عامیانه، به مصرف انسان می رسد. هدف از مطالعه حاضر، معرفی این جونده بعنوان یکی از میزبانهای واسط انگل و خطری بالقوه برای ایجاد سندرم هالزون در انسان است.  مواد و روش کار: دو قطعه تشی جهت بررسی به آزمایشگاه انگل شناسی دانشکده امپزشکی شیراز ارجاع و دستگاه گوارش آنها به صورت سیستماتیک مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی، از بافت روده و غدد لنفاوی مزانتریک هر دو حیوان، تعدادی انگل زبانی شکل به طول ۶-۴ میلی متر به دست آمد. بمنظور بررسی بیشتر، نمونه ها با رنگ کارمین رنگ آمیزی شده و پس از مونته کردن با چسب کانادا بالزام، مورد بررسی دقیق تر قرار گرفتند.  نتایج و بحث: بررسی ویژگی های مورفولوژیک شامل اندازه، شکل دهان، تعداد و شکل قلاب های اطراف دهان و وجود خارهای منظم سطحی در سطح بدن، نشان داد که انگل جدا شده، مرحله ی نوچه ی لینگواچولا سراتا می باشد. بدین ترتیب می توان این حیوان علفخوار را بعنوان یکی از میزبانهای واسط انگل معرفی نمود. از آنجا که بر طبق یک باور عامیانه، مصرف گوشت و نیز امعاء و احشاء این جونده در برخی از مناطق کشور متداول است بنظر می رسد که آلودگی آن با نوچه ی لینگواچولا سراتا، ممکن است با ایجاد سندرم هالزون در مصرف کنندگان همراه باشد.