بررسی مقایسه ای داروهای دیکلازوریل و تولترازوریل بر روی عملکرد پرورشی و میزان دفع رودهای اووسیست در جوجه های گوشتی

مقدمه و هدف: کوکسیدیوز یکی از مهمترین بیماری های طیور در سراسر جهان است که توسط تک یاخته ای از جنس ایمریا ایجاد می شود. در صنعت مرغداری های متراکم و صنعتی به شکل امروزی، کوکسیدیوز نیز به عنوان یکی از بیماری های مهم از نظر اقتصادی شناخته می شود. اعداد و ارقام حاصل از این خسارت در سراسر جهان رقمی نزدیک به ۹۰۰ میلیون تا یک میلیارد دلار می باشد. با توجه به خسارات اقتصادی سنگین دراین مطالعه به بررسی روش های درمانی مناسب به منظور کاهش هزینه ها و همچنین استفاده از روش مناسب تر جهت کاهش درصد تلفات پرداخته شد. مواد و روش کار: جهت اجرای این مطالعه بعد از آماده سازی سالن پرورش، جهت مقایسه دو داروی تولترازوریل و دیکلازوریل، سالن به سه پن مجزای گروه درمان با دیکلازوریل (گروه یک)، گروه درمان با تولترازوریل (گروه دو) و گروه شاهد بدون درمان (گروه سه) تقسیم گردید. در سن ۲۲ روزگی تمام جوجه های هر سه گروه مذکور از راه دهان و با مقدار ۱/۰ سی سی از سوسپانسیون حاوی ایمریا تنلا که مقدار ۱۰۰۰۰ عدد اووسیست ایمریا تنلا، به صورت خالص در آن وجود داشت مورد تلقیح قرار گرفته و آلوده شدند. در روز هفتم بعد آلودگی(سن ۲۸ روزگی گله) با قرار دادن چند قطعه مقوای قهوه ای در داخل هر پن، نمونه های مدفوع جمع آوری و تعداد ااسیست دفع شده در هر گرم مدفوع (Oocyst Per Gram= OPG) شمارش گردید. درمان گله ی مورد مطالعه در سن ۳۰ روزگی آغاز و به مدت دو روز ادامه یافت. همچنین شمارش اووسیست در سن ۳۲ روزگی گله، یعنی دو روز بعد از انجام درمان تکرار گردید. نتایج و بحث: داده های حاصل از نمونه برداری با استفاده از آزمون تجزیه واریانس یک طرفه ارزیابی و آنالیز شد. نتایج تحقیق حاضر بر اساس آنالیز آماری، نشان می دهد، تفاوت معنی داری در میزان دفع روده ای اووسیست در پی استفاده از داروی دیکلازوریل، نسبت به تولترازوریل وجود ندارد. لازم به ذکر است هر دو گروه درمانی، تفاوت معنی داری با گروه شاهد داشتند.