معرفی آشنایی بی نام و نشان و طرحی نو برای واژه سازی در زبان فارسی

یکی از انواع لقب های آشنا ولی ناشناخته در زبان فارسی واژه هایی است که از یک پیشوند نسبت خانوادگی مثل «خاله»، «عمو»، «عمه»، «بابا» و مانند آن ها و یک صفت یا حالت ساخته می شود که دلالت بر شخص یا موجودی دارد که صاحب آن صفت است. غور و استقصا در ساختار این القاب نشان می دهد که شباهت تام به کنیه های عربی دارد و از هر جهت استعداد ارائهی یک فرایند ساخت واژی قیاسی، برای تولید واژه، با هدف پاسداری از زبان فارسی و گسترش توانایی آن را دارد. و به شکل قیاسی می توان آن را الگویی برای ساخت واژههای ترکیبی جدید با بار هنری و ادبی و حتی حکمی برای غنیسازی زبان فارسی قرار داد.

Keywords:

کنیه , لقب , واژه سازی