بررسی دیدگاه باطنی در مورد فعل ساده و فعل مرکب در زبان فارسی

گروهی از دستوریان و زبان شناسان براین باورند که فعل مرکب در زبان فارسی وجود ندارد. گروهی دیگر وجود آن را بدیهی دانسته و در مورد گونه های آن و شیوه های تشخیص آن بحث می کنند. بحث هایی نیز در مورد اینکه استفاده از کدام یک از این گونه های فعلی بهتر است، صورت می گیرد. هر کدام ازین صاحب نظران دلائل ویژه خود را اقامه می کنند. یکی از دیدگاه های شاخص در این زمینه، آرای محمدرضا باطنی است که در این مقاله به طور مشخص به بحث و بررسی در مورد آن خواهیم پرداخت. در این نوشتار، ابتدا به معرفی خلاصه دیدگاه های مربوط پرداخته شده است. سپس در مورد اینکه آیا استفاده از فعل ساده در برابر یک ضرورت زبانی است یا مانعی در برابر جریان طبیعی زبان، گفتگو شده و تفاوت های معنایی افعال ساده و مرکب نیز با مثال مورد بحث قرار گرفته است. به نظر می رسد کاربرد گونه ساده افعال موجب برجسته سازی زبان شده و در نهایت منجر به آشنایی زدایی می شود. بر این اساس کارکرد این دو گونه فعل، ساختار آنها و نیز معنایشان با هم متفاوت است و نمی توان یکی را به عنوان جایگزین گونه دیگر تلقی کرد.

Keywords:

M.Reza Bateni , simple verbs , compound verbs , grammar , foregrounding , de-familiarization