جرم انگاری همجنس گرایی با رویکرد انتقادی به ماده ۲۳۷ ق.م.ا.

همجنس­گرایی یا گرایش عاطفی یا جنسی دو فرد مذکر یا مونث، در ماده­ی ۲۳۷ ق.م.ا. ۹۲ به معنای همجنس­بازی یا رفتار جنسی دو مرد یا زن، در قالب لواط، تفخیذ، مساحقه، تقبیل، ملامسه و دیگر استمتاعات جنسی جرم­انگاری شده، ولی در فقه جزائی اسلام آشکارا به کار نرفته ­است، هر چند در کتاب «مکاسب محرمه» با واژگان «تانث» و «تذکر»، یعنی لواط و مساحقه یا علاقه­ به این دو نوع رابطه، همسان ­انگاری شده اند. البته عدم تصریح موضوع در فقه حدود  و تعزیرات، در کنار مستندات تحریمی محکم موجود در منابع معتبر فقهی، به معنای نفی مجرمانه بودن رفتار ارتکابی محل بحث نیست، بلکه به نظر می­رسد پیرو اعتماد به نظریه­ اتحاد حکمی و موضوعی کلی طبیعی و افرادش و نیز جریان قاعده­ «التعزیر لکل عمل محرم» بر حرمت تانث و تذکر در فقه مدنی صورت گرفته است.

Keywords:

همجنس گرائی , همجنس بازی , کلی طبیعی , تانث و تذکر , جرم انگاری