امکان سنجی صیرورت عدالت بر مبنای تسجیل احراز توبه

توبه در ضمیر خود، مشتمل بر پیامدهایی است که ماحصل آن در نگرش فقهی حقوقی، تاثیر بسزایی دارد. تاثیرگذاری این مفهوم در صیرورت احکام، وابسته به طرق احراز آن می باشد؛ زیرا نمی توان اذعان داشت که به صرف ادعای توبه، نتایج این مطلوب حاصل گردد. چالشی که در دست تحلیل است، پردازش به این موضوع است که پس از احراز توبه مرتکب، صلاحیت بازگشت عدالت در او نمایان می گردد؟ این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی انجام شده است نشان می دهد از آنجا که توبه واقعی، صیرورت در ذات شخص را اقتضا دارد پس می توان بازگشت عدالت شخص را به عنوان اثری مطلوب در هر آن چه عدالت، شرط ضروری آن است، نتیجه گرفت. این صیرورت صفت فسق به عدل، با تبعیت احکام از مصالح و مفاسد واقعی، تبعیت حکم از موضوع، قاعده دفع ضرر محتمل، قاعده حسن و قبح عقلی و تبدیل سیئات به حسنات، به اثبات می رسد. البته بازگشت عدالت و پذیرش ادله صیرورت، مشروط به احراز توبه حقیقی از جانب مدعی توبه می باشد؛ بدین معنا که هر ادعای توبه ای را نمی توان مشمول آثاری همچون بازگشت عدالت دانست بلکه توبه شخص باید نزد مقامات ذیصلاح، احراز گردد؛ لذا ارائه راهکارهای احراز توبه برای هریک از جرم های ارتکابی، خلایی قانونی است که واکاوی این مهم، امری الزامی است.

Keywords:

توبه , صیرورت , عدالت , حد , جرم , راهکار احراز توبه