نگاهی به مثبت اندیشی از منظر روایات و قرآن کریم

مثبت اندیشی، مثبت گرایی، انرژی مثبت و ...از مفاهیمی هستند که اخیرا در سطح جامعه به آن توجه زیادی می شود و در کنار رسانه های عمومی و محاورات روزمره مردم، کتابهای زیادی نیز درباره آن نگارش یافته است. مثبت اندیشی نحوه تفکر خوشبینانه و امیدوارانه به زندگی است که در آن انسان به جنبه های خوشایند و روشن زندگی خود توجه کافی می کند واز پرداختن به یاس و احساسات نابجا و مخرب دوری می جوید. این نوع تفکر دارای آثار و برکات خیر فراوانی در زندگی است که انسان را مشتاق می کند. هدف از مقاله حاضر، بررسی مفهوم مثبت اندیشی و توجه روایات و قرآن به این مهم در تعامل با مشکلات روزمره می باشد. روش تخقیق بصورت کتابخانه ای از طریق مراجعه به متون مذهبی می باشد. زندگی انسان ها، بازتاب افکار آنهاست. فکر، عنصری زنده و خلاق بوده و انسان ها همواره با نوع تفکر خود و نگرشی که به جهان دارند، از یکدیگر متمایز می شوند. در رابطه با اندیشه ی انسان، دو جنبه ی تفکر منفی و مثبت مطرح است. انسان هایی که در طول زندگی همواره افکار منفی را در ذهن خود می پرورانند، بسیار زودتر و بیشتر از حد معمول دچار اضطراب و ناراحتی، و در نتیجه بیماری های جسمی و روحی می شوند؛ اما اشخاصی که افکار مثبت دارند، در مقایسه با دیگران از روح و جسم سالم تر و شاداب تری برخوردارند، از زندگی خود لذت بیشتری برده و بیماری های روحی نیز به ندرت گریبان گیر آنها می شود. در منابع اسلامی از جمله مهم ترین فضائلی که در رشد و تکامل انسان ها و نیز در وحدت و تکامل مادی و معنوی جامعه نقش به سزایی دارد؛ مثبت اندیشی و خوش بینی است. آیات قرآن کریم وسخنان اهل بیت (ع) نیز این نوع نگرش را تایید کرده، راه کارهایی را در جهت رسیدن به آن ارائه می دهد؛ ترتیب اثر ندادن به سوءظن و بدبینی، پرهیز از پیش داوری و قضاوت عجولانه، نیک انگاری، محبت و همبستگی، صله ی رحم، توکل و توجه به حضورخداوند، امید به خدا و آینده از جمله ی این راه کارها به شمار می رود. توجه به جنبه-های مثبت زندگی، تفسیر عقلانی و منطقی رویدادها و انتظار مثبت از آینده، شکل دهنده ی مفهوم خوش بینی بوده و به عنوان راهکارهایی در جهت زدودن افکار منفی و رسیدن به نتیجه ی مطلوب اعم از آرامش، تعامل خوب، موفقیت و شادکامی و غیره مطرح است.

Keywords:

مثبت اندیشی , روایات و قرآن کریم , آثار