ارزیابی پایداری عملکرد اسانس جمعیتهای مختلف آویشن کوهی ( Thymus kotschyanus) در مناطق مختلف ایران با استفاده از روش GGE biplot
Publish place: Iranian Journal of Rangelands and Forests Plant Breeding and Genetic Research، Vol: 24، Issue: 2
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 30
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJRFP-24-2_011
تاریخ نمایه سازی: 29 شهریور 1403
Abstract:
به منظور تعیین پایداری عملکرد اسانس جمعیتهای مختلف آویشن کوهی (Thymus kotschyanus)، بیست اکسشن (نمونه بذر) در شرایط عادی و در ۱۱ ایستگاه (دماوند، اصفهان، گلستان، همدان، خراسان، مرکزی، قم، تبریز، تهران، یزد و زنجان) در قالب طرح کرتهای خرد شده در مکان بررسی شدند. براساس نتایج تجزیه واریانس مرکب دادهها، اثر متقابل اکسشن × ایستگاه در سطح احتمال خطای یک درصد معنیدار شد. در تجزیه گرافیکی محیطها، ۱۱ محیط به ۳ مگامحیط تقسیم شد. در مگامحیط خراسان، قم، مرکزی، دماوند، یزد، زنجان و تهران، اکسشنهای ۵، ۲۷، ۵۱، ۵۴ و ۵۶ سازگاری اختصاصی داشتند. اکسشنهای ۳ و ۱۷ در مگامحیط تبریز و همدان سازگاری اختصاصی داشتند. در ارزیابی اکسشنها بر اساس عملکرد اسانس و پایداری، اکسشن های ۵، ۵۴ و ۲۹ بهترین اکسشن ها بودند. در تجزیه گرافیکی روابط بین محیطها، محیطهای خراسان، قم، دماوند و مرکزی یک گروه محیط تشکیل دادند و با ایستگاههای تبریز و همدان رابطه متضاد داشتند که موجب اثر متقابل اکسشن در مکان شد. ایستگاه های خراسان، تبریز، اصفهان و گلستان بیشترین طول بردار را داشتند و نقش آنها در تمایز اکسشن ها مهم بود. ایستگاه خراسان و اصفهان محیط نزدیک به مطلوب تلقی گردیدند و نقش بیشتری در تمایز اکسشنها داشتند. براساس تجزیه گرافیکی روابط بین اکسشنها، مجموعه اکسشنهای ۵۴ (نقده)، ۲۷ (نامعلوم ۱)، ۵۱ (تهران)، ۵۶ (زرند) و ۵ (قزوین ۲) با همدیگر یک گروه پرمحصول را تشکیل داده و به مگامحیط خراسان، قم، مرکزی، دماوند، یزد، زنجان و تهران سازگاری داشتند. این گروه از اکسشن ها میتوانند برای توسعه کشت آویشن کوهی در این مناطق، مورد توجه قرار گیرند.
Keywords:
Authors
A. Pourmeidani
دانشجوی دکترای اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد علوم و تحقیقات، تهران
H. Maddah Arefi
دانشیار، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
A.A. Jafari
استاد، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
S. Torabi
استادیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد علوم و تحقیقات، تهران
M. Mirza
استاد، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
