اثر تنش شوری بر پارامترهای مورفولوژی و فیزیولوژی سه گونه اکالیپتوس

تنش شوری یکی از مهمترین موانع رشد گیاهان عالی در خاک های نواحی خشک و ساحلی می باشد. این تحقیق به‎منظور بررسی و مقایسه مقاومت به شوری در سه گونه اکالیپتوس E.largiflorense , Eucalyptus sideroxylon، E.wandoo در برابر تیمارهای تنش شوری (شامل غلظت های مختلف نمک طعام: صفر، ۵۰، ۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰ میلی مولار) در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. بعد از گذشت سه ماه، اعمال تیمارهای مختلف نمک آغاز شد و به‎مدت سه هفته به طول انجامید. نمونه برداری از برگ های انتهایی نهال ها انجام گرفت و صفات مختلف از جمله رنگیزه های گیاهی، قند، پرولین، بتایین گلیسین و غلظت عناصر موجود در ریشه و برگ، پارامترهای رشد از جمله زیتوده، سطح برگ، تعداد روزنه های هر دو سطح برگ، نسبت ریشه به اندام هوای، درصد رطوبت نسبی برگ، میزان کمبود آب نسبت به‎حالت اشباع، آماس برگ، موجودی هر واحد سطح برگ، سطح ویژه برگی و صفات ظاهری از جمله پژمردگی، خشکیدگی و ریزش برگ ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که افزایش تنش شوری منجر به افزایش میزان پرولین، قندهای محلول، بتایین گلیسین و نیز افزایش پژمردگی، ریزش و خشکیدگی برگ ها و کاهش رنگیزه های گیاهی و پارامترهای رشد در هر سه گونه شد و گونه E. largiflorense به‎عنوان مقاومترین گونه با داشتن بیشترین مقادیر پرولین، قندهای محلول، گلیسین بتائین، رنگیزه های گیاهی، عناصر موجود در برگ و کمترین مقادیر صفات ظاهری پ‍ژمردگی، خشکیدگی، افتادگی انتخاب شد.

Keywords:

اکالیپتوس , بتایین گلیسین , پرولین , تنش شوری , قندهای محلول , کلروفیل