مطالعه سیتوژنتیکی برخی گونه های جنس Hedysarum موجود در بانک ژن منابع طبیعی ایران

Publish Year: 1386
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 32

This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJRFP-15-2_001

تاریخ نمایه سازی: 29 شهریور 1403

Abstract:

تنوع سیتوژنتیکی در ۶ جمعیت متعلق به ۴ گونه از جنس Hedysarum با استفاده از سیستم آنالیز تصویری مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد کروموزومهای پایه در تمام جمعیت های مورد بررسی ۸=x بود. اما از لحاظ سطوح پلوئیدی تنوع وجود داشت، که این امر موید وجود تنوع کروموزومی در نمونه های مورد بررسی بود. براساس جدول دو طرفه Stebbins همه جمعیت ها در کلاس A۱ قرار گرفتند و اختلاف معنی داری (۰۱/۰p<) میان جمعیتها برای صفات مورد بررسی مشاهده گردید. تجزیه به مولفه های اصلی نشان داد که دو مولفه اول و دوم به ترتیب ۸۶/۷۹ و ۶۴/۱۹ درصد از واریانس موجود بین جمعیت ها را توجیه می نمایند. در مولفه اول، صفات طول کل کروموزوم (TL)، طول بازوی بلند (LA)، طول بازوی کوتاه (SA) و شاخص سانترومری (CI) و در مولفه دوم، صفت نسبت بازوها (AR) بیشترین سهم را در واریانس بین جمعیت ها داشتند. تجزیه خوشه ای جمعیت ها بر اساس خصوصیات کاریوتیپی آنها را در دو کلاس مجزا قرار داد. بیشترین فاصله (۸۰۴/۳)بین دو گونه H. coronarium (از گرگان) و H. criniferum(از کرمانشاه) و کمترین فاصله (۰۰۸/۱) بین دو نمونه شارلق و سولگرد متعلق به گونه H. kopetdaghi مشاهده شد. دیاگرام مربوط به پراکنش جمعیت ها براساس دو مولفه اصلی اول و دوم، جمعیت های مورد بررسی را در دو گروه متمایز قرار داد که این امر موید نتایج حاصل از تجزیه خوشه ای بود. در تجزیه خوشه ای بر اساس دو شاخص ۱A و ۲A نیز جمعیت ها از لحاظ تکاملی در دوگروه متمایز قرار گرفتند. بر این اساس، دو گونه H. criniferum (از زنجان) وH. kopetdaghi  (از سولگرد) بیشترین فاصله (۷۰۸/۲) را نشان دادند و کمترین فاصله (۲۰۲/۰) بین دو گونه H. kopetdaghi(از سولگرد)وH. criniferum (از کرمانشاه) مشاهده شد.

Keywords:

Hedysarum , تجزیه به مولفه های اصلی , تجزیه خوشه ای , سیستم آنالیز تصویری و کاریوتیپ

Authors

S. M. Hesamzadeh Hejazi

موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، تهران، ص.پ. ۱۱۶- ۱۳۱۸۵

M. Ziaei Nasab

موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، تهران، ص.پ. ۱۱۶- ۱۳۱۸۵

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • Aiken, S.G., Dallwitz, M.J., Consaul, L.L., McJannet, C.L., Gillespie, L.J., ...
  • Baatout, H., ۱۹۹۶. Comparison of phenotypic variation in self – ...
  • Forage information system. ۲۰۰۶. Hedysarum coronarium. http://forages.oregonstate.edu/.. ...
  • Gillett, J.M., Consaul, L.L., Aiken, S.G. and Dallwitz, M.J., ۱۹۹۹. ...
  • Huziwara, Y., ۱۹۶۲. Karyotype analysis in some genera of compositeae. ...
  • Index to plant chromosome number, ۲۰۰۶. Missouri Botanical Garden, Hedysarum ...
  • Issolah., R., Benhizia, H. and Khalfallah, N., ۲۰۰۶. Karyotype Variation ...
  • Kernick, M.D., ۱۹۷۸. Ecological Management of Arid and Semi-arid Rangelands ...
  • Ledingham, G.F., ۱۹۵۷. Chromosome numbers of some Saskatchewan Leguminsoae with ...
  • Levan, A.K., Fredga, K. and Sandberg, A.A., ۱۹۶۴. Nomenclature for ...
  • Löve, Á. and Löve, D., ۱۹۸۲. In IOPB chromosome number ...
  • Löve, À. and Löve, D., ۱۹۷۵. Plant Chromosomes. J.Cramer, in ...
  • Packer, J.G., ۱۹۶۸. In: IOPB chromsomome number reports XVIII. Taxon, ...
  • Rechinger, K.H., ۱۹۸۴. In: Flora Iranica. Papilionaceae ۲. N ۱۵۷. ...
  • Romero Zarco, C., ۱۹۸۶. A new method for estimating Karyotype ...
  • Stebbins, G.L., ۱۹۷۱. Chromosomal evolution in higher plants. Edward Arnold ...
  • Yakovlev, G.P., Sytin, A.K. and Roskov, J.R., ۱۹۹۶. Legumes of ...
  • Yildiz, K. and Gucel, S., ۲۰۰۶. Chromosome Numbers of ۱۶ ...
  • Yurtsev, B.A. and Zhukova, P.G., ۱۹۸۲. Chromosome numbers of some ...
  • Yurtsev, B.A., Zhukova, P.G., Plieva, T.V., Raszhinin, V.V. and Sekretarem, ...
  • نمایش کامل مراجع