ارزیابی تنوعهای ژنتیکی در سوماکلونهای جدید در صنوبر پده (Populus euphratica OLIV)

به منظور مطالعه تنوع ژنتیکی در گیاهان باززایی شده از کشت کالوس در صنوبر پده ، اقدام به تولید پایه های سوماکلون و بررسیهای سیتوژنتیکی و الکتروفورزی ایزوآنزیم (پراکسیداز) در مورد پایه های سوماکلون گردید. جهت تولید پایه های سوماکلون، پینه زایی از گل آذین های نارس (حاوی دانه های گرده در مرحله سلول مادری) در محیط کشت MS حاوی ۳ میلیگرم در لیتر IBA بهمراه ۱/۰ میلیگرم در لیتر BAP صورت گرفت. جهت افزایش تنوع ژنتیکی, کشت طولانی مدت پینه در قالب روش سوسپانسیون سلولی به مدت ۸ ماه انجام شد. بیشترین درصد متوسط باززایی گیاهچه (۵/۷۵%), در محیط کشت MS جامد حاوی ۳ میلیگرم در لیتر BAP و ۵/۰میلیگرم در لیتر NAA مشاهده شد. محیط کشت MS با نصف غلظت نیترات, حاوی ۱/۰ میلی گرم در لیتر IBA و ۱/۰ میلیگرم در لیتر NAA بیشترین درصد ریشه زایی را در گیاهان باززایی شده بهمراه داشت. گیاهان باززایی شده در مزرعه , رفتارهای مورفولوژیکی (شکل ظاهری برگها, تنه ومیزان رشد آنها) متفاوتی را نسبت به کلن مبداء از خود نشان دادند. بررسیهای سیتوژنتیکی در مورد نوک ریشه تعدادی از گیاهان باززایی شده نیز بیانگر وجود گیاه هاپلوئید , دیپلوئید , پلی پلوئید و آنیوپلوئید بود. مطالعات الکتروفورزی در مورد آنزیم پراکسیداز با استفاده از ژل پلی اکریل آمید و تجزیه کلاستر درباره باندهای بدست آمده بیانگر وجود تفاوتهای ژنتیکی در گیاهان باززایی شده با والد مادری می باشد.