ارائه مدل ساختاری برای پیش بینی بهزیستی روانشناختی نوجوانان

پژوهش حاضر با هدف ارایه مدل ساختاری برای پیش بینی بهزیستی روانشناختی نوجوانان بر اساس ادراک روابط والد – فرزند و سبک های هویت آنان با نقش میانجیگری اعتماد بین فردی انجام گرفت. در این پژوهش از روش توصیفی- همبستگی با نوع مدل معادلات ساختاری استفاده گردید و جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دوره اول و دوم متوسطه شهر مریوان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود که براساس آمار دریافتی از آموزش و پرورش شهرستان به تعداد ۱۴۰۰ نفر بودند. برای برآورد حجم نمونه، از فرمول نمونه گیری ککران تعداد ۳۰۱ نفر تعیین و به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب گردیدند. ابزار اندازه گیری پژوهش نیز شامل؛ مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف (۱۹۸۹)، مقیاس ارزیابی رابطه ی والد-فرزند مارک و همکاران (۱۹۸۳)، مقیاس سبک های هویت برزونسکی (۱۹۸۹) و مقیاس اعتماد بین فردی شفقتی اصل و همکاران (۱۳۹۳) بود. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری به کمک نرم افزارهای SPSS وAMOS استفاده شد. نتایج یافته ها نشان داد که مدل ساختاری برای پیش بهزیستی روانشناختی نوجوانان بر اساس ادراک روابط والد – فرزند و سبک های هویت آنان با نقش میانجیگری اعتماد بین فردی از برازش مطلوبی برخوردار بود و ادراک روابط والد – فرزند و سبک های هویت به طور مستقیم و نیز با میانجیگری اعتماد بین فردی بر بهزیستی روانشناختی نوجوانان تاثیرگذار و قابل پیش بینی است. از این رو با توسعه و گسترش برنامه های آموزشی در زمینه تعامل والدین-فرزندان و سبکهای هویت با تقویت اعتماد بین فردی در ارتقاء بهزیستی روانشناختی نوجوانان می تواند به عنوان یک راهکار مهم به سیاست گزاران و مجریان برنامه های بهداشتی-اجتماعی توصیه گردد.

Keywords:

بهزیستی روانشناختی , ادراک روابط والد – فرزند , سبک های هویت , اعتماد بین فردی