بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودتنظیمی عاطفی و ناکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر بالاده

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی جلسات شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودتنظیمی عاطفی و ناکارآمدی تحصیلی دانش آموزان انجام گرفته است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش اجرا یک پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر بالاده (۱۰۰ دانش آموز) در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود. نمونه ی آماری مطالعه ۶۲ نفر دانش آموز در مقطع متوسطه هستند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند( ۳۱ نفر در گروه آزمایش و ۳۱ نفر در گروه کنترل). جهت گرداوری داده ها از پرسشنامه پرسشنامه ناکارآمدی تحصیلی برسو و همکاران(۱۹۹۷) و پرسشنامه راهبردهای خود تنظیمی عاطفی مارس استفاده شد. گروه آزمایش در ده جلسه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اساس رویکرد کابات زین (۲۰۱۵) به میزان هفته ای یک جلسه شرکت نمودند و گروه کنترل هیچ آموزشی ندیدند. سپس از هر دو گروه آزمایش و کنترل پس از اجرای جلسات، پس آژمون گرفته شد. نتایج حاکی از آن بود که جلسات شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی تاثیر قابل توجهی بر میزان خودتنظیمی عاطفی و ناکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مورد مطالعه دارد(p<۰/۰۵) و فرضیه های پژوهش تایید شدند.

Keywords:

شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی , خودتنظیمی عاطفی , ناکارآمدی تحصیلی