اثر بخشی آموزش تاب آوری در برابر استرس بر سلامت عمومی و کانون کنترل سلامت در بیماران مبتلا به دیابت

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش تاب آوری در برابر استرس بر کانون کنترل سلامت و سلامت عمومی دربیماران دیابتی استان قائم شهر انجام گرفت.این پژوهش آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر عبارت از، تقریبا ۵۵۴ نفر از افراد دیابتی مراجعه کننده به انجمن دیابت شهر قائم شهر که از یکسال قبل به انجمن دیابت مراجعه و تشکیل پرونده داده بودند. جامعه پژوهش شامل ۶۰نفرکه بصورت نمونه در دسترس از بین بیماران عضو انجمن دیابت قائم شهر به صورت تصادفی انتخاب شدند و بصورت تصادفی در دو گروه ۳۰ نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. در ابتدا پیش آزمون توسط هر دو گروه انجام شد و سپس گروه آزمایش به مدت ۹جلسه۵/۱ ساعته بصورت هفتگی تحت آموزش تاب آوری در برابر استرس همراه با تن آرامی وگروه کنترل طی این مدت تحت آموزش های دیگر نامرتبط با مدیریت استرس مانند آموزش های دارویی قرار گرفتند. پس از پایان دوره هر دو گروه مجددا به تکمیل پرسشنامه پرداختند. ابزار این پژوهش شامل پرسشنامه های سلامت عمومی و کانون کنترل سلامت بود. همچنین، داده های به دست آمده از پژوهش با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی، حد اکثر و حد اقل) آمار استنباطی به روش کوواریانس و مانووا و تی تست مستقل و توسط نرم افزار Spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های این پژوهش نشانگر آن است آموزش تاب آوری در برابر استرس باعث افزایش سلامت عمومی بیماران دیابتی شده و کانون کنترل سلامت را به سمت درونی شدن سوق داده است.

Keywords:

آموزش تاب آوری در برابر استرس , کانون کنترل سلامت , سلامت عمومی و دیابت.