پیش بینی پایداری زناشویی براساس سبک های دلبستگی، الگوهای ارتباطی و صمیمیت جنسی زنان متاهل

هدف پژوهش حاضر پیش بینی پایداری زناشویی براساس سبک های دلبستگی، الگوهای ارتباطی و صمیمیت جنسی زنان متاهل بود. پژوهش حاضر باتوجه به هدف کاربردی و شیوه اجرا از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان متاهل (دانشگاه آزاد واحد تهران شمال دانشکده علوم انسانی و رشته روان شناسی بالینی و عمومی و مشاوره بودند. نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای تعداد ۲۰۰ نفر از زنان متاهل (دانشگاه آزاد واحد تهران شمال دانشکده علوم انسانی و رشته روان شناسی بالینی و عمومی و مشاوره ورودی های ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ کارشناسی و کارشناسی ارشد) انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه دلبستگی هازن و شیور (۱۹۸۷)، الگوهای ارتباطی کریستنسن و سولاوی (۱۹۸۴)، صمیمیت جنسی روزن (۱۹۹۵) پایداری زناشویی (DAS) بود. نتایج پژوهش نشان دادند که بین سبک دلبستگی ایمن با پایداری زناشویی زوجین رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بین سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی با پایداری زناشویی زنان متاهل رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. بین سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا) با پایداری زناشویی زنان متاهل رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. بین الگوی ارتباطی (سازنده متقابل) با پایداری زناشویی در زنان متاهل رابطه و مثبت معنی داری وجود دارد. بین الگوی ارتباطی (توقع/کناره گیری) با پایداری زناشویی در دانشجویان زن متاهل رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. بین الگوی ارتباطی (اجتنابی) با پایداری زناشویی در زنان متاهل رابطه ای وجود ندارد. بین صمیمیت جنسی با پایداری زناشویی در زنان متاهل مثبت و معنی داری مشاهده می شود متغیر سبک دلبستگی ایمن با ضریب بتای ۳۴/۰، متغیر الگو ارتباطی (سازنده متقابل) با ضریب بتای ۳۲/۰ و متغیر صمیمیت جنسی با ضریب بتای ۲۹/۰ می توانند به طور مثبت و معنی داری پایداری زناشویی در زنان متاهل را پیش بینی کنند. همچنین، مقدار R۲ نشان می دهد ۴۴% از واریانس پایداری زناشویی در زنان متاهل توسط متغیرهای یاد شده تبیین می شود.

Keywords:

سبک های دلبستگی , الگوهای ارتباطی , صمیمیت جنسی , پایداری زناشویی