طراحی الگوی توسعه ورزش های بومی-محلی در جامعه ایران

این پژوهش با هدف طراحی الگوی توسعه ورزش های بومی-محلی در جامعه ایران شکل گرفت. بر این اساس این پژوهش به روش کیفی و استفاده از نظریه داده بنیاد انجام شد. روش نمونه گیری به صورت هدفمند با تعداد ۲۵ نفر از اساتید مدیریت ورزشی و کارشناسان فدراسیون ورزش های روستایی و عشایری و تا حد اشباع نظری صورت گرفت. تحلیل داده ها در سه مرحله کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری کانونی انجام شد. به منظور تایید صحت مفاهیم با استناد به معیارهای سنجش روایی کرسول و میلر (۲۰۰۰)، بازبینی توسط اعضای مصاحبه شونده، توسط همکار و به صورت مشارکتی صورت گرفته و روایی مصاحبه مورد تائید قرار گرفت. نتایج نشان داد مدل و الگوی پیشنهادی پژوهش، مشتمل بر ۳۳ مقوله محوری است که از طریق ترکیب حدود ۱۸۰ مفهوم اولیه به دست آمده است. بر این اساس، الگوی توسعه ورزش های بومی-محلی در ایران به عنوان مقوله ای محوری بر مبنای شرایط علی از جمله مسئولیت اجتماعی-فرهنگی، توسعه و تقویت آموزش، توسعه زمینه رقابتی-ورزشی و مدیریت اداری-رسانه ای شکل می گیرد و از طریق راهبردهای ایجاد خانه های ورزش، توسعه منابع انسانی، حمایت از ورزش بانوان، تامین مالی، تامین امکانات، تربیت مربی و تقویت استعدادها محقق می شود و به تحقق پیامدهای کاهش آسیب های اجتماعی-فرهنگی، افزایش مشارکت مردمی، حفظ اصالت فرهنگی، حفظ و ارتقای هویت محلی، حفظ اکولوژی، ارتقای انگیزه ماندن در روستا و تحول در اوقات فراغت می انجامد.

Keywords:

ورزش بومی-محلی , اوقات فراغت , بازی , مشارکت مردمی , فرهنگ