ارزیابی نقش فضاهای شهری پیاده مدار در دستیابی به پایداری اجتماعی و فرهنگی با توجه به نیازهای انسان (مطالعه موردی: محور پاسداران شهر ایلام)

یکی از پیامدهای رشد شتابان شهرنشینی در دهه های اخیر عدم توجه به حضور انسان در فضاهای شهری است که زمینه ساز پایین آمدن تعاملات اجتماعی افراد شده است. انتخاب مسیرهای پیاده نیاز به شاخص­هایی دارد تا علاوه بر افزایش دسترسی و آسایش برای شهروندان، بتواند زمینه را برای رفع نیازهای آنها فراهم آورد؛ چنانکه علاوه­ بر گذران اوقات فراغت، در تهیه ملزومات زندگی و افزایش تعاملات اجتماعی و فرهنگی نیز موثر باشد. هدف از پژوهش حاضر تعمق نظری و تجربی و شناسایی برخی شاخص­های موثر بر دستیابی به پایداری اجتماعی و فرهنگی­از طریق فضاهای شهری پیاده مدار­ و توجه به نیازهای شهروندان در محیط شهری نمونه مورد مطالعه است. این پژوهش از نظر ماهیت، عملی- کاربردی و از لحاظ روش مطالعه، توصیفی، تحلیلی و پیمایشی است. از ابزار آماری SPSS در تحلیل پرسشنامه های مربوط به جامعه آماری و آزمون فرضیه های پژوهش استفاده شد و نتایج نهایی در قالب اهداف، راهبردها و سیاست­های اجرایی ارائه گردید. بر مبنای تئوری بالا و نتایج پرسشنامه، ­خیابان پاسداران در حال حاضر شرایط مطلوبی ندارد؛ ­اما با توجه به پتانسیل­های موجود،­ در صورت ایجاد شدن شرایط مطلوب برای پیاده­روی می­تواند به فضای شهری مناسبی در جهت تامین نیازهای اجتماعی و فرهنگی شهروندان در شهر ایلام تبدیل شود؛ به بیان دیگر در صورت موفقیت می تواند به عنوان الگویی برای فضاهای شهری پیاده مدار در ایلام مطرح گردد.

Keywords:

فضای شهری , پیاده مداری , پایداری اجتماعی و فرهنگی , محور پاسداران , شهر ایلام