تاثیر مدیریت ریسک کسب و کار در کاهش شرایط درماندگی مالی با لحاظ کردن نقش مکانیزم نظارتی شرکت

درماندگی مالی زمانی اتفاق می افتد که شرکت در بازپرداخت بدهی های خود دچار مشکل باشد و در این زمینه دارای محدودیت مالی است و در این مواقع ریسک شرکت افزایش خواهد یافت. اگر شرکت برنامه مدون مدیریت ریسک را در برنامه های خود از قبل قرار داده باشد، در چنین مواقعی غافلگیر نخواهد شد. بنابراین پژوهش حاضر در پی ردیابی تاثیر مدیریت ریسک کسب و کار در کاهش شرایط درماندگی مالی با لحاظ کردن نقش سازوکار نظارتی شرکت است. در این راستا نمونه ای مشتمل بر ۱۲۴ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طول سال های ۱۳۹۲-۱۴۰۱ انتخاب که در بازه ۱۰ ساله ۱۲۴۰ سال-شرکت می باشد. در نهایت فرضیه های پژوهش با کمک آزمون رگرسیون لجستیک انجام پذیرفت. برای سنجش مدیریت ریسک از مدل جامع گوردون (۲۰۰۹)، درماندگی مالی از مدل تعدیل شده آلتمن توسط کردستانی و همکاران(۱۳۹۳) و همچنین سازوکار نظارتی توسط کیفیت کنترل داخلی سنجش شده است. نتایج پژوهش نشان داد میان مدیریت ریسک کسب وکار و درماندگی مالی رابطه معکوس وجود دارد و همچنین سازوکار نظارتی بر این رابطه نقش تعدیلگری داشته و این رابطه را تحت تاثیر قرار می دهد. شرکت ها با استفاده از برنامه های مدون و تشکیل کمیته های ریسک در راستای اجرای مدیریت ریسک جامع قادرند سطح درماندگی مالی در شرکت را کاهش داده که نقش نظارت ها و سازوکارهای آن را نمی توان نادیده گرفت.

Keywords:

درماندگی مالی , مدیریت ریسک کسب وکار , مکانیزم نظارتی , کیفیت کنترل داخلی