توسعه روش شناسی علم طراحی برای پژوهش های مدیریت اسلامی

روش شناسی مرضی الطرفین حلقه مفقوده هم افزایی مدیریت اسلامی و مدیریت متداول است. سختگیرانه ترین خوانش هایمدیریت اسلامی نیز اهمیت نگاه دقیق، نقادانه و مبناشناسانه نسبت به دستآوردهای مدیریت متداول را نادیده نمی گیرد ومدیریت متداول نیز اهمیت توجه به موج های نوظهور در این دانش را تحت عناوینی چون «چند فرهنگی» پذیرفته و ضروری می داند. با این همه، فقدان رویکردهای روش شناسانه ای که نه غیرعلمی به حساب آید و نه ضد دینی، در عمل هر دو جبهه دانشی رااز آشنایی و همافزایی ناکام گذارده است. این پژوهش تلاش می کند تا با غور در یکی از عمیق ترین نگاه ها نسبت به ساختاراستدلال، مبنای مشترک و مرضی الطرفینی برای روش شناسی پژوهش های مدیریت اسلامی بیابد که مورد قبول هر دو جبهه دانشیباشد. پس از این، تلاش شده است تا با نقد مبناگرایانه روش شناسی علم طراحی و استفاده از آن، این مبنای مرضی الطرفین بهمثابه یک روش شناسی نظام مند توسعه داده شود. کاربرد این روش شناسی، که «روش شناسی علم طراحی ارزش محور» نام نهاده شده است، در پژوهش های اکتشافی مدیریت اسلامی است که به منظور طراحی چارچوب یا مدلسازی انجام می گیرد.سرانجام، نمونه هایی از چگونگی اجرای این روش شناسی در برخی از پژوهش های مرتبط با مدیریت اسلامی نشان داده شده است.