بکارگیری الگوهای طراحی شهری درجهت ارتقاء سطح امنیت و سلامت اجتماعی شهروندان

فضای شهری درواقع متعالی ترین محیط اجتماعی محل برخوردها کنش ها روابط و گردهم آمدن محسوب میشود فضاهای شهری مطلوببه عنوان بستری برای حضور ارتباط و تعامل اجتماعی تامین کننده نیازهای روحی و جسمی شهروندان هستند امروزه گسترش زندگی ماشینی و کم رنگ شدن روابط انسانی پیامدهای نامطلوبی را برسطح سلامت فردی و اجتماعی شهروندان به دنبال داشته است ناامنی افزایش زمینه وقوع جرم کاهش سطح ارتباط و تعامل بین شهروندان و عدم رضایت آنها ازمحیط زندگیشان و بالتبع آن تخریب محیط شهری از معضلات شهرهای بزرگ می باشد که همگی نشان ازعدم تعلق به مکان دارد بسیاری ازناسازگاریها تخیب گرایی و ناامنی درفضاهای جمعی و شهری ناشی ازفقدان حس تعلق به محیطهای شهری است درواقع رابطه انسان با محیط شهری پیرامونش به تدریج تنزل یافته است کالبد و تصمیمات فضایی و عملکردی میتواند تعیین کننده میزان حضور مردم درفضاهای خارجی و برقراری روابط اجتماعی آنهاباشد فراهم کردن امکانات و تمهیدات لازم برای حضور همگان درفضای شهری امری ضروری به نظر می رسداین پژوهش براساس روش توصیفی تحلیلی ابتدا فضای شهری و عوامل موثربرحضور بیشتر افراد درآن را مورد بررسی قرارمیدهد و سپس به ارایه راهکارهای طراحی شهر یموثربرشکل گیری فضای شهری مطلوب که ارتقا دهنده سطح سلامت و امنیت شهروندان و بطور کلی جامعه شهری باشد می پردازد.

Keywords:

امنیت اجتماعی , عرصه همگانی , حضور , تعامل اجتماعی , الگوهای طراحی شهری