تشویق و تنبیه چه تاثیری در کنترل و تعدیل رفتار دانش آموزان و یادگیری انها دارد .

تشویق می تواند مولد انرژی و محرک کار و تلاش بیشتری برای افراد گردد. وقتی فرد احساس می کند که کارش مفید بوده و در عین حال سود بخش است ، با قدرت و نیروی بیشتری به کار خواهد پرداخت و چه بسا این کار نیک از عادات نیکویی گردد که شخص در صورت عدم انجام آن احساس کمبود و ناراحتی می کند. زمانی که شخص از نظر روحی و روانی احساس کند که مفید واقع شده است ، تلاش می کند تا کارش دوام داشته باشد. چه بسیار افرادی که در اثر نداشتن اعتماد به نفس ، دست به کاری نمی زنند و ترسشان این است که مبادا کارشان مفید واقع نشود و یا مورد توجه جامعه و اطرافیان قرار نگیرند و همین امر سبب می شود که اعتماد به نفسشان را از دست داده و نشان و ابداع و نوآوری در کارشان کمتر دیده شود. در حالی که چه بسیار از این افراد، قدرت و کارایی بسیار دارند و استعدادهای درخشانی در وجودشان است که باید شکوفا گردد ولی متاسفانه در مواردی هیچ گاه بروز پیدا نمی کند. شخص می داند که کار نیک او را دیگران درک کرده اند و این حداقل پاداشی است که او را به کارهای نیک دیگر وادار می کند و این خود تلقین قدرت به افراد است .تشویق و تنبیه به عنوان دو رکن مهم در آموزش و پرورش در کنترل و تعدیل رفتار دانش آموزان بسیار تاثیرگذار است .معلمان از تشویق و تنبیه برای برانگیختگی استعداد های دانش آموزان و سرکوب رفتارهای نادرست آن ها استفاده می کنند هدف از پژوهش حاضر بررسی تنبیه به عنوان یک مولفه تربیتی بسیار موثر در تعلیم و تربیت بر یادگیری دانش آموزان است ، مطالب گردآوری شده به صورت کتابخانه ای و با روش توصیفی -تحلیلی صورت گرفته است . نتایج نشان می دهد که فلاسفه و روانشناسان ضمن معرفی تنبیه به عنوان یک اهرم تربیتی ، با تنبیه بدنی جز در موارد خاص مخالف بوده و آن را عامل تضعیف روحیه و عزت نفس دانش آموزان می دانند و تعدادی از آن ها برای تنبیه جایگزی های دیگری معرفی کرده اند همچنین برای تنبیه شرایط وآدابی را ضروری دانسته اند.

Keywords:

والدین , تنبیه , تشویق , آموزش و پرورش , یادگیری