بررسی رابطه مثبت اندیشی و تاب آوری با رضایت از زندگی در آموزگاران مقطع ابتدایی شهر شیراز

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه مثبت اندیشی و تاب آوری با رضایت از زندگی در آموزگاران مقطع ابتدایی بود.جامعه ی آماری این پژوهش را، تمامی آموزگاران دوره ابتدایی شهر شیراز که در سال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۰ مشغول بهتدریس بودند، تشکیل داد که از این جامعه آماری (۸۷۵۰)، نمونه ای به حجم ۳۶۷ نفر بر اساس جدول کرجسی و مورگان بهروش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد. در این پژوهش برای جمع آوری داده ها از مقیاس رضایت اززندگی رضایت از زندگی توسط داینر و همکاران (۱۹۸۵)، پرسشنامه مثبت اندیشی اینگرام و وینیسکی (۱۹۸۸) و مقیاستاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از ضریب همبستگی پیرسون وتحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که بین مثبت اندیشی و تاب آوری با رضایت اززندگی آموزگاران رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیرهای پیشبین این پژوهش (مثبت اندیشی و تاب آوری) به طور معناداری رضایت از زندگی را آموزگاران پیش بینی می کنند و روی همرفته ۵ / ۳۱ درصد از واریانس رضایت از زندگی را در آموزگاران تبیین می کنند.

Keywords:

رضایت از زندگی , مثبت اندیشی , تاب آوری , آموزگاران